The external shells of buildings, as the boundary between the inside and outside of the building, can act as an element that modulates environmental conditions, while several factors, including technical and physical characteristics, are effective in their formation.Dynamic approaches try to adapt the state and structure of building shells to changing external conditions, meaning that they change from one state to another in order to control and regulate the environmental conditions of the internal spaces and tIn addition to its profound effects on the attitude towards creating form, space and different types of places, climate has a direct connection with the culture, habits and behaviors of the inhabitants of that place. For example, in desert areas and in hot and dry climates due to excessive heat and very low humidity, the architect tries to create a compact, introverted form and create a microclimate inside the building, bringing the living spaces to the level of human comfort, which creates a kind of privacy and protection of the building and the person against weather and environmental conditions. This introversion has behavioral and psychological effects on humans.A superficial look at the context and only within the framework of history has led thinkers and architects to study other dimensions of the context such as: site, culture, society and other factors that emphasize the locality and vernacularization of the place and architecture. Factors that emphasize the greater connection between the building and the context in all dimensions and the creation of places and spaces related to their context and history. With the rise of the discussion of sustainability and the use of natural energies in buildings, the thinking of sustainability (species) in place expanded under the headings of sustainable and climate-compatible architecture.respond to uncertain external conditions, thereby always providing comfortable conditions in the internal spaces.

پوسته‌های خارجی ساختمان‌ها، به عنوان مرز میان درون و بیرون بنا، می‌توانند همانند یک عنصر تعدیل کننده شرایط محیطی عمل نمایند، در حالی که عوامل متعددی از جمله ویژگی‌های تکنیکی و فیزیکی بر شکل‌گیری آنها موثر هستند.رویکردهای پویا سعی دارند تا وضعیت و ساختار پوسته‌های بنا را با شرایط متغیر خارجی وفق دهند، بدین معنا که آنها با هدف کنترل و تنطیم شرایط محیطی فضاهای داخلی و در جهت پاسخگویی به شرایط نامعین خارجی، تغییر حالت یافته از وضعیتی به وضعیت دیگر درمی‌آیند تا از این طریق همواره شرایط آسایش را در فضاهای داخلی تأمین کنند.اقلیم علاوه‌بر تأثیرات عمیقش بر نگرش خلق فرم، فضا و گونه‌های مختلف مکان، ارتباط مستقیمی با فرهنگ، عادات و رفتارهای ساکنین آن مکان دارد. به طور مثال در مناطق کویری و در حوزه‌ی اقلیمی گرم و خشک به دلیل گرمای بیش‌از حد و رطوبت بسیار کم هوا، معمار سعی می‌کند تا با خلق فرمی فشرده، درونگرا و ایجاد یم خرده اقلیم در داخل بنا، فضاهای زندگی را به حد آسایش انسان برساند، همین امر موجب ایجاد نوعی محرمیت و حفاظت از بنا و انسان در برابر شرایط آب و هوایی و محیطی می‌گردد. این درونگرایی به وجود آمده تأثیرات رفتاری و روانی بر انسان می‌گذارد.نگاهی سطحی به زمینه و تنها در چارچوب تاریخ، اندیشمندان و معماران را بر آن داشت تا سایر ابعاد زمینه همچون: سایت، فرهنگ، جامعه و دیگر عواملی که بر محلی بودن و بومی شدن مکان و معماری تأکید می‌کنند را مورد مطالعه قرار دهند. عواملی که بر پیوند هرچه بیشتر ساختمان وزمینه در تمامی ابعاد تاکید و خلق مکان‌ها و فضاهای مرتبط با زمینه و تاریخ خود را در پی دارد. با مطرح شدن بحث پایداری و استفاده از انرژی‌های طبیعی در ساختمان تفکر پایداری (گونه) در مکان را، تحت عناوین معماری پایدار و همساز با اقلیم گسترش داد.

small

کوچک

Complited

اتمام

Soheili Ice Cream Cafe

کافه بستنی سهیلی

Commercial Buildings

ساختمان تجاری

The main goal of this project design is to examine the dimensions of flexibility in residential projects. To this end, first, the necessity of flexibility in contemporary architecture, especially in the field of residential use, has been examined. Then, the adaptation of architecture to different lifestyles and responding to the changing needs of residents in different time periods has been analyzed. The flexibility of plans in residential spaces refers to the ability to change and adapt spaces to different needs of residents. This feature allows for optimal use of space over time. Given the changing lifestyle and increasing population, flexible homes have a better response to the changing needs of families. Flexible design can include changeable partitions, movable walls, and multi-functional spaces. Such spaces allow the bedroom to be converted into an office or a child's playroom. Flexibility also helps to better manage light, ventilation, and access to service spaces. The use of multifunctional furniture and smart storage systems enhances flexibility. This type of design can reduce the costs of structural changes in the future. Flexibility also increases property value and resident satisfaction. Ultimately, flexible plans provide a dynamic space that adapts to changing lifestyles.

هدف اصلی در طراحی این پروژه بررسی ابعاد انعطاف‌پذیری در پروژه های مسکونی است. به این منظور، ابتدا ضرورت انعطاف‌پذیری در معماری معاصر، به‌ویژه در حوزه کاربری مسکونی، مورد بررسی قرار گرفته است. سپس تطبیق معماری با سبک‌های مختلف زندگی و پاسخگویی به نیازهای متغیر ساکنان در بازه‌های زمانی متفاوت تحلیل شده است انعطاف‌پذیری پلان‌ها در فضاهای مسکونی به توانایی تغییر و تطبیق فضاها با نیازهای مختلف ساکنان اشاره دارد. این ویژگی امکان استفاده بهینه از فضا را در طول زمان فراهم می‌کند. با توجه به تغییر سبک زندگی و افزایش جمعیت، خانه‌های انعطاف‌پذیر پاسخ بهتری به نیازهای متغیر خانواده‌ها دارند. طراحی انعطاف‌پذیر می‌تواند شامل تقسیم‌بندی قابل تغییر، دیوارهای متحرک و فضاهای چندکاره باشد. چنین فضاهایی امکان تبدیل اتاق خواب به دفتر کار یا اتاق بازی کودک را فراهم می‌کنند. انعطاف‌پذیری به مدیریت بهتر نور، تهویه و دسترسی به فضاهای خدماتی نیز کمک می‌کند. استفاده از مبلمان چندمنظوره و سیستم‌های ذخیره‌سازی هوشمند، انعطاف‌پذیری را تقویت می‌کند. این نوع طراحی می‌تواند هزینه‌های تغییرات ساختاری در آینده را کاهش دهد. همچنین، انعطاف‌پذیری باعث افزایش ارزش ملک و رضایت ساکنان می‌شود. در نهایت، پلان‌های انعطاف‌پذیر فضایی پویا و سازگار با تحولات زندگی ارائه می‌دهند.

Sepidar Apartment

آپارتمان توکلی

Apartment

آپارتمان

Abbasian ApartmentThe problem of the insidious displacement of residents and different lifestyles, people, is the main focus of this research. For this purpose, after recognizing the need for acceptability in contemporary architecture, especially in residential use, with library studies and analytical methods, the extent to which the space of the house, the architecture of life and the knowledge of time have changed for the needs of residents has been paid. Selectivity not only increases the range of different qualities in life, but also brings another home, including sustainable development.Based on the analysis, semi-public-semi-private spaces need more to connect with other spaces. Also, semi-open spaces and spaces receive important collectives from culture and lifestyle. And they want more adaptability, so in order to make the space more efficient, they must adapt to the conditions. The problem of the insidious displacement of residents and different lifestyles, the main focus of this research is to examine the decision-making of housing. For this purpose, after recognizing the need to be accepted in contemporary architecture, especially in residential use, with library studies and analytical methods, the degree of repair of the house space, architectural lifestyle and time exemption for the needs of the residents are addressed. Selectivity not only gives different ranges in life, but also allows more houses to be used, sustainability, sustainability of neighborhoods and longer lifespan of residents can be mentioned in architecture. According to the analysis, semi-public-semi-private spaces need more to connect with other spaces. Also, semi-open spaces and spaces receive important collectives from culture and lifestyle. And they want better, so to make the space more efficient, they must have conditions with adaptability.

آپارتمان عباسیانمشکل جابجایی مکرر ساکنان و سبک‌های زندگی متفاوت مردم، دلایل اصلی این تحقیق را بررسی ابعاد انعطاف‌پذیری مسکن تشکیل می‌دهد. برای این منظور، پس از شناخت نیاز به انعطاف‌پذیری در معماری معاصر، به ویژه در کاربری مسکونی، با مطالعات کتابخانه‌ای و روش‌های تحلیلی، به میزان تعمیر فضای خانه، سبک زندگی معماری و معافیت زمانی برای نیازهای ساکنان پرداخته شده است. انعطاف‌پذیری نه تنها دامنه کیفیت‌های مختلف را در زندگی صاحبان خانه افزایش می‌دهد، بلکه مزایای دیگری از جمله توسعه پایدار را نیز به همراه دارد.طبق تحلیل، فضاهای نیمه‌عمومی-نیمه‌خصوصی برای ارتباط بیشتر با سایر فضاها به انعطاف‌پذیری بیشتری نیاز دارند. همچنین فضاهای جمعی و فضاهای نیمه‌باز بیشترین تأثیر را از فرهنگ و سبک زندگی دریافت می‌کنند. و انعطاف‌پذیری بیشتری می‌خواهند، بنابراین برای کارآمدتر کردن فضا، باید بتوانند با شرایط سازگار شوند. مشکل جابجایی مکرر ساکنان و سبک‌های زندگی متفاوت مردم، دلایل اصلی این تحقیق، بررسی ابعاد انعطاف‌پذیری مسکن است. برای این منظور، پس از شناخت نیاز به انعطاف‌پذیری در معماری معاصر، به‌ویژه در کاربری مسکونی، با مطالعات کتابخانه‌ای و روش‌های تحلیلی، به میزان تعمیر فضای خانه، سبک زندگی معماری و معافیت زمانی برای نیازهای ساکنان پرداخته شده است. انعطاف‌پذیری نه تنها دامنه کیفیت‌های مختلف را در زندگی صاحبان خانه افزایش می‌دهد، بلکه از مزایای دیگر آن می‌توان به توسعه پایدار، پایداری محله‌ها و طول عمر بیشتر ساکنان در معماری اشاره کرد. طبق تحلیل، فضاهای نیمه‌عمومی-نیمه‌خصوصی برای ارتباط بیشتر با سایر فضاها به انعطاف‌پذیری بیشتری نیاز دارند. همچنین فضاهای جمعی و فضاهای نیمه‌باز بیشترین تأثیر را از فرهنگ و سبک زندگی دریافت می‌کنند. و آنها انعطاف‌پذیری بیشتری می‌خواهند، بنابراین برای کارآمدتر کردن فضا، باید بتوانند با شرایط سازگار شوند.

Abbasian Apartment

آپارتمان عباسیان

The Museum of Contemporary Art is a composition that blends modern architectural space with traditional Iranian architecture. It is significant in terms of urban graphics and serves as an outstanding example. This building, through its cultural, artistic, and social impact on visitors, holds a unique position.The sequence within the building, along with its constructive rhythm, curves, and arches, creates a visual cadence. The organization of forms and spaces, and the structural rhythm of the architecture both inside and outside the building, help to alleviate monotony and fatigue as one moves through it.This project emphasizes the importance of time and rhythm in architecture, showing how they work together and manifest themselves in a fluid spatial body that invites the user to move through and experience it.

موزه هنرهای معاصر مجموعه ای است از تلفیق فضای معماری مدرن و معماری سنتی ایرانی است. موزه از لحاظ بررسی گرافیک شهری حایز اهمیت و نمونه بارز است. این ساختمان با تاثیر بر مخاطب از لحاظ فرهنگی، هنری و اجتماعی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است.توالی در ساختمان و ریتم سازنده در آن و منحنی ها و قوس ها، ضرب اهنگ بصری را به وجود آورده است. سازماندهی فرم ها و فضاها در معماری و ریتم ساختاری بنا در بیرون و درون بنا خستگی و یکنواختی را هنگام پیمودن مسیر آسان تر می گرداند.آنچه در این پروژه بر آن تأکید شده اهمیت زمان و ریتم در معماری است که در ارتباط با یکدیگر کار کرده و در کالبد فضایی سیال خود را می‌نمایاند همچنان که کاربر را به گذر و سیر&nbsp;در خود، وا می‌دارد.

large

بزرگ

The Museum of Contemporary Art

موزه هنرهای معاصر

Museum

موزه

In this design, architecture transcends mere technology, becoming a medium to give meaning to human existence in the world.Within religious societies, where beliefs and spiritual values are deeply interwoven into daily life, certain traditions have gained a sacred character over time, carrying profound meanings. Accordingly, this project aspires to embrace a symbolic and meaning-oriented approach throughout its design.The cube form, long regarded in architectural history as a sign of stability, solidity, and permanence, has been chosen as the primary volumetric expression. This form inherently embodies two sacred axeOne is the axis toward Jerusalem (Al-Quds), representing the manifestation of divine religions and the first Qibla of MuslimsThe other is the axis toward Mecca, the focal point of unity and the ultimate Qibla of the Islamic communityThese two sacred directions fundamentally shape the spatial organization and geometric structure of the project. The site’s main geometric grid and lines are influenced by these two axes. The Shamsa pattern (sunburst motif), present across various layers of the design, subtly rotates and transforms under the influence of these directions, expressing this conceptual journey from Jerusalem to Mecca — symbolizing the evolution from prophethood to the completion of Islam.On the building’s exterior, a deliberate opening has been introduced. Conceptually, it represents the gateway of Jerusalem, the land of revelation, while functionally, it serves as the main entrance to the complex. The upward-reaching edges of the form evoke an aspiration toward the heavens and spiritual transcendence. Moreover, this opening metaphorically recalls the birth of Imam Ali (a.s.) inside the Kaaba, symbolizing the threshold to the realm of Wilayah (guardianship) and the spiritual path of Shi’ism.Furthermore, the project seeks to establish a deep connection with the surrounding urban fabric. This is achieved through a setback on the northern side, creating a square-like space at the entrance. This plaza not only provides a setting for human presence and social interaction but also stands as a metaphor for the foundation of existence itself.

معماری در این طرح، فراتر از یک امر فناوریک، تجلی‌گاهی است برای معنا بخشیدن به حضور انسان در جهان. در بستر جوامع دینی که باورها و ارزش‌های معنوی در تار و پود زندگی افراد تنیده است، برخی از سنت‌ها رنگ قداست به خود گرفته و در طول زمان حامل مفاهیم والایی شده‌اند. از این رو، در طراحی این مجموعه، تلاش بر آن بوده است که نگاهی نمادگرایانه و معناگرا بر ساختار طرح حاکم شود.فرم مکعب که در تاریخ معماری همواره به‌عنوان نشانه‌ای از پایداری، استواری و ثبات مطرح بوده، به‌عنوان کالبد اصلی طرح انتخاب شده است. این فرم در دل خود، دو محور قدسی را جای داده است:یکی محور بیت‌المقدس به‌عنوان مظهر تجلی ادیان الهی و قبله نخستین مسلمانان، دیگری محور مکه معظمه به‌عنوان کانون وحدت و قبله‌گاه امت اسلامی.این دو محور جهت‌دهنده اصلی شکل‌گیری فضا و ساختار هندسی طرح بوده‌اند. شبکه هندسی و خطوط اصلی سایت نیز تحت تأثیر این دو جهت قدسی شکل گرفته‌اند و الگوی شمسه (نماد خورشید) که در لایه‌های مختلف طرح حضور دارد، با چرخش‌های ظریف خود، این دگرگونی جهت‌ها را بازتاب داده است. در نمای بیرونی، این حرکت از محور بیت‌المقدس به سمت قبله، در قالب چرخشی مفهومی و فرمی، بیانگر سیر نبوت تا کمال دین اسلام است.در بدنه خارجی بنا، گشودگی‌ای طراحی شده که از یک سو، استعاره‌ای است از درِ گشوده بیت‌المقدس به‌عنوان سرزمین وحی و مقدس، و از سوی دیگر، کارکرد عملکردی آن به‌عنوان ورودی اصلی مجموعه تعریف شده است. اوج‌گیری لبه‌های بنا، یادآور توجه به عالم بالا و حرکت به سوی معنویت است. همچنین، این گشودگی تداعی‌گر رخداد ولادت امیرالمؤمنین (ع) در درون کعبه و نمادی از درگاه ورود به عالم ولایت و تشیع و راه‌یابی به معنویت است.از سوی دیگر، طرح تلاش کرده است ارتباطی عمیق با فضای شهری پیرامون برقرار کند. این پیوند از طریق عقب‌نشستگی در بخش شمالی سایت و شکل‌گیری فضایی میدان‌گونه در جلوی مجموعه به‌دست آمده است. این پلازا نه تنها بستری برای حضور انسان، بلکه نمادی از بستر هستی و تأثیرگذار بر تعاملات اجتماعی است.

Religions’ Cultural & Visual Centre

دانشگاه ادیان و مذاهب

Competition

رقابت

انعطاف‌پذیری مبلمان در فضاهای اداری یکی از مهم‌ترین رویکردهای طراحی محیط‌های کاری مدرن است. امروزه به دلیل تغییر الگوهای کاری، توسعه فناوری و نیاز به پاسخ‌گویی به شیوه‌های متنوع همکاری، محیط‌های اداری باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که به سرعت با نیازهای مختلف تطبیق پیدا کنند. مبلمان انعطاف‌پذیر این امکان را فراهم می‌کند که فضا به‌طور مداوم بازآرایی شود و کارکنان بتوانند محیط کاری خود را متناسب با فعالیت‌های فردی یا گروهی تنظیم کنند.یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این نوع مبلمان، قابلیت جابه‌جایی و ماژولار بودن است. میزها، پارتیشن‌ها، صندلی‌ها و حتی فضاهای ذخیره‌سازی می‌توانند به آسانی جابه‌جا یا بازچینش شوند و چیدمان‌های متنوعی متناسب با جلسات تیمی، کار متمرکز، یا حتی رویدادهای غیررسمی شکل بگیرند. این ویژگی علاوه بر ارتقای کارایی، باعث کاهش هزینه‌های بازطراحی و بازسازی در بلندمدت می‌شود.همچنین مبلمان انعطاف‌پذیر نقش مهمی در افزایش رضایت و رفاه کارکنان دارد. کارکنان می‌توانند محیط کار خود را طبق نیازهای ارگونومیک، نوع وظایف یا حتی خلق‌وخو در طول روز تغییر دهند. این مساله موجب کاهش خستگی، افزایش بهره‌وری و ایجاد حس مالکیت نسبت به فضا می‌شود. به علاوه، فضاهای کاری انعطاف‌پذیر با این نوع مبلمان، به تسهیل ارتباطات غیررسمی و خلاقیت‌های گروهی کمک می‌کنند.در نهایت می‌توان گفت که مبلمان انعطاف‌پذیر در فضاهای اداری پاسخی است به ماهیت پویای کار در عصر معاصر. چنین مبلمانی نه‌تنها به شرکت‌ها امکان می‌دهد در برابر تغییرات سریع سازمانی و فناوری انعطاف داشته باشند، بلکه تجربه کاری بهتری برای کاربران فراهم می‌کند و هویت سازمانی نوآورانه و پویا را به نمایش می‌گذارد.

Shiba Gostar Office

دفتر شیبا گستر

Interior Design

طراحی داخلی

Office Buildings

ساختمان های اداری

The external shells of buildings, as the boundary between the inside and outside of the building, can act as a modulating element of environmental conditions, while several factors, including technical and physical characteristics, affect their formation.Dynamic approaches try to adapt the state and structure of building shells to changing external conditions, meaning that they change from one state to another in order to control and regulate the environmental conditions of the interior spaces and to respond to uncertain external conditions, thereby always providing comfortable conditions in the interior spaces. This project takes into account previous achievements in the field of architecture and is inspired by the climatic pattern of sashes, which, with their upper lattice form, allow light to penetrate deep into the interior space.

پوسته‌های خارجی ساختمان‌ها، به عنوان مرز میان درون و بیرون بنا، می‌توانند همانند یک عنصر تعدیل کننده شرایط محیطی عمل نمایند، در حالی که عوامل متعددی از جمله ویژگی‌های تکنیکی و فیزیکی بر شکل‌گیری آنها موثر هستند. رویکردهای پویا سعی دارند تا وضعیت و ساختار پوسته‌های بنا را با شرایط متغیر خارجی وفق دهند، بدین معنا که آنها با هدف کنترل و تنطیم شرایط محیطی فضاهای داخلی و در جهت پاسخگویی به شرایط نامعین خارجی، تغییر حالت یافته از وضعیتی به وضعیت دیگر درمی‌آیند تا از این طریق همواره شرایط آسایش را در فضاهای داخلی تأمین کنند. این پروژه، دستاوردهای پیشین در حوزه معماری را مد نظر قرار داده و از الگوی اقلیمی ارسی ها که با فرم مشبک فوقانی، نفوذ نور به اعماق فضای داخلی را ممکن می‌سازد، الهام می‌گیرد.

medium

متوسط

in process

درحال اجرا

Nosrati Apartment

آپارتمان نصرتی

In most cases, entering from one space to another is always gradual, with the emergence of distinctions between two different spaces, and requires entering from one or more intermediate spaces. Even in natural environments, due to the gradual change in the structure of the environment, the stage of exiting one space and entering another is often gradual. The zoning of residential environments requires spatial, functional, social, etc. hierarchies that are inextricably linked to the concept of boundaries. The two terms "inside" and "outside" go beyond their usual meaning. Outside, as its name suggests, belongs to the outside and to the outer space of a building; in order to satisfy the need for presence, it itself needs to be understood, perceived, and then realized. On the other hand, outside is a true and familiar place, if its depth is hidden and inaccessible. When we speak of a residential landscape, we mean a landscape that has found a concrete or implemented application, that is, a place where "place" has become "location".

در اکثر موارد، ورود از یک فضا به فضای دیگر همواره با بروز تمایزات بین دو فضای مختلف، به صورت تدریجی و مستلزم ورود از یک یا چند فضای واسطه است. حتی در محیط‌های طبیعی نیز به دلیل تغییر تدریجی ساختار محیط، مرحله خروج از یک فضا و ورود به فضای دیگر، اغلب تدریجی است.عرصه‌بندی محیط‌های مسکونی، نیازمند سلسله مراتب فضایی، عملکردی، اجتماعی و .. است که با مفهوم مرز، ارتباط ناگسستنی دارند. دو اصطلاح "درون" و "بیرون" فراتر از معنای معمول هستند. بیرون، چنانکه از نامش برمی‌آید، به خارج و به فضای بیرونی یک بنا تعلق دارد، برای برآوردن نیاز به حضور، خود نیاز به درک و دریافت و سپس تحقق یافتن دارد. از سوی دیگر بیرون مأوا به معنای راستین و مأنوس است، اگر ژرفای آن پوشیده و دست‌نیافتنی باشد. آنگاه که از چشم‌انداز&nbsp;مسکون سخن می‌گوییم مقصودمان چشم‌اندازی است که کاربرد عینی یا اجرا شده یافته است، یعنی مکانی که در آن "جا" به "مکان" بدل شده باشد.

Shirkouh Villa

ویلا شیرکوه

Villa

ویلا

Education and consequently educational spaces have played an important role in the growth and development of societies in every era. Schools are the most well-known educational spaces that have undergone fundamental changes over time in various sectors, including architecture. Therefore, examining these scientific developments of different periods is of particular importance. The current problem of modern schools is the lack of spatial quality in their architecture and the replacement of other elements in comparison with traditional schools. This means that in the architecture of today's schools, the qualities that were seen in traditional schools do not exist and have been replaced by other elements. Research conducted to date in the field of schools shows that less attention has been paid to the changes in architecture and the content of schools and their causes during different periods.The current problem of our schools is the lack of spatial quality in their architecture in comparison with traditional schools. This means that in the architecture of today's schools, the floors of schools do not exist and have been replaced by other elements. Considering the studies conducted on the subject of Iranian schools, some studies have been conducted on its structure. But what we are trying to achieve in this research is what is the relationship between the architectural developments of Iranian schools and their content during different periods. The purpose of this research is to examine the architectural developments and the content of schools and the relationship between the two, in the traditional transitional and modern periods of Iran in comparison with each other. The research hypothesis is based on the fact that the architectural developments of Iranian schools in the Tabqaali and modern periods are influenced by their content compared to the traditional period.

آموزش و به تبع آن فضاهای آموزشی در هر دوردای از نقش مهمی در رشد و بالندگی جوامع برخوردار بوده اند. مدارس شناخته شده ترین فضاهای آموزشی هستند که در طی زمان در در بخش های گوناگون از جمله معماری، دستخوش تحولات اساسی شدند. از این رو بررسی این تحولات علمی دوره های مختلف از اهمیت خاصی برخوردار است مسئله امروزی مدارس ماء عدم وجود كيفيت فضایی در معماری آنها و جایگزینی عنصر دیگر در قیاس با مدارس سنتی است. بدین معنا که در معماری مدارس امروز، کیفیاتی که در مدارس سنتی دیده میشد وجود ندارند و در مقابل عناصر دیگر جایگزین شدند پژوهش هایی که تا به امروز در زمینه مدارس انجام شده نشان می دهد کمتر به تحولات معماری و محتوای مدارس و علت انها طی دوره های مختلف پرداخته شده است.&nbsp;مسئله امروزی مدارس ما عدم وجود کیفیات فضایی در معماری آنها در قیاس با مدارس سنتی است. بدین معنا که در معماری مدارس امروز کفات مدارس سستی وجود ندارند و در مقابل عناصر دیگر جایگزین شدند. با توجه به مطالعات انجام شده در موضوع مدارس ایران، بررسی هایی درباره ساختار آن صورت گرفته است. اما آنچه در این تحقیق در صدد دست یابی به آن هستیم این است که چه رابطه ای میان تحولات معماری مدارس ایران با محتوای آنها در طی دوران گوناگون وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی تحولات معماری و محتوای مدارس و ارتباط میان این دو، در دوران سنتی انتقالی و نوین ایران در قیاس با هم است. فرضیه پژوهش بر این استوار است که تحولات معماری مدرس ایران در دوره تبقالی و نوین نسبت به دوره سنتی، مساثر از محتوای آنها است.

school in Jiroft

مدرسه ای در جیرفت

Transparency in physical space, considering the properties of materials as well as morphological and structural characteristics, is a tangible and manifest attribute of architecture, leading to tectonic transparency. This type of transparency, throughout the history of architecture, has evolved in parallel with technological advancements and structural systems, moving toward the dematerialization of form and an expansion of spatial experience, and becomes evident through measurable geometric features.Conversely, transparency in non-physical space is neither tangible nor quantifiable, yet it remains perceptible to the observer and is subject to interpretation and hermeneutics based on cultural values and societal meanings.Transparency is often apprehended through the perception of space, primarily engaging the visual sense, resulting in visual-perceptual transparency. At other times, it emerges through movement and spatial behavior, culminating in behavioral-functional transparency.Ultimately, transparency within space may be shaped by the prevailing cultural values and belief systems of a society. Thus, its comprehension is intrinsically linked to interpretation, leading to semantic-conceptual transparency.The diagram illustrates the different layers of transparency within architectural space, across both its physical and non-physical dimensions, highlighting how transparency manifests and is perceived.

شفافیت در فضای فیزیکی با توجه به خصوصیات مصالح و ویژگیهای کالبدی و ساختاری ،بنا ملموس و آشکار میباشد که به شفافیت کالبدی سازهای منتج می گردد این نوع شفافیت در تاریخ معماری با پیشرفتهای تکنولوژیکی و سیستم های سازه ای در مسیر کاهش ماده و افزایش فضا همراه بوده و در ویژگیهای هندسی و قابل اندازه گیری ،فضا نمود پیدا میکند اما شفافیت در فضای غیر فیزیکی قابل لمس یا اندازه گیری نمیباشد ولی قابل ادارک توسط مخاطب و قابل تأویل و تفسیر براساس مفاهیم و ارزشهای فرهنگی جامعه است شفافیت از طریق ادارک فضا گاه با حواس پنجگانه مخاطب صورت میپذیرد و بیشتر جنبه های بصری را دربر دارد که منجر به شفافیت بصری ادراکی میشود و گاه با حرکت و رفتار در فضا حاصل میگردد که به شفافیت رفتاری عملکردی می انجامد. در نهایت شفافیت در فضا میتواند براساس ارزشهای فرهنگی و مبانی اعتقادی حاکم بر جامعه باشد. از این رو، درک آن با تاویل و تفسیر همراه است این نوع شفافیت به شفافیت معنایی مفهومی ختم میگردد تصویر ، سطوح شفافیت در فضای معماری در دو بعد فیزیکی و غیر فیزیکی فضا با توجه به نحوه نمود شفافیت و دریافت آن را نشان می دهد

Sarv welfare services

خدماتی رفاهی سرو

Multi-use Complexes

مجتمع های چند منظوره

Enclosedness is created by boundaries and any interiority as a result of enclosure. The most basic interiority that is perceived by man is his own interiority in contrast to his surroundings, which is created by his physical boundaries. Physical boundaries between man and the world around him also create enclosure for the individual in two ways, boundaries that are perceived by the human senses and through physical organs, and boundaries that the individual creates and understands with his mind and imagination.The archetypes of man-made structures include walls, floors, and ceilings, the gathering of which creates a man-made place and also serves as separators of the place from the surrounding environment. In this way, a place acquires an identity, and when this spatial demarcation is distorted and destroyed, the place loses its identity. In a man-made place, the inside is separated from the outside by a threshold or boundary, and the quality of this phenomenon and its order also causes spatial order in the place.

محصوریت به واسطه مرزها و هر درونی در نتیجه محصوریت ایجاد می‌شود. ابتدایی ترین درونیت که توسط انسان درک می‌شود، درون خودش در تقابل با محیط اطرافش است که به واسطه‌ی مرزهای کالبدی‌اش ایجاد شده است. مرزهای کالبدی میان انسان و جهان پیرامونش نیز به دو صورت برای فرد محصوریت، ایجاد می‌کند، مرزهایی که توسط حواس انسان و از طریق اندام‌های جسمی قابل درک هستند و مرزهایی که فرد با ذهن و تخیل خود ایجاد و درک می‌کند.کهن الگوهای انسان ساخت، شامل دیوار، کف و سقف است که گردهم آمدن این عناصر ایجاد مکان انسان ساخت می‌کند و در ضمن نقش جدا کننده‌های مکان را نیز از محیط اطراف دارد. به این ترتیب یک مکان دارای هویت می‌شود و هنگامی که این مرزبندی مکانی مخدوش شود و از میان برود، مکان هویت خود را از دست می‌دهد. در یک مکان انسان‌ساخت درون از بیرون توسط آستانه یا مرز جدا شده است و کیفیت این پدیده و نظم آن باعث نظم فضایی در مکان نیز می‌شود.&nbsp;

Amiran Apartment

آپارتمان امیران

The boundary between two spaces, in addition to expressing formal and semantic characteristics, also implies communicative characteristics. Because humans need both interior and exterior space and the possibility of moving between these two spaces. Therefore, these two cannot be absolutely separated and there is always a more or less intense connection between them. The type of connection depends more than anything on the type of openings in the interior space on the one hand and the spatial relationship between the walls on the other. The location and form of these connections between the inside and the outside result from a contradiction that exists in the nature of these connections. This means that on the one hand, the interior space must be a space enclosed and closed against the outside environment, and on the other hand, there must definitely be a connection between the two spaces. In this project, the concept of the boundary is challenged and the user experiences outsideness and insideness in a tight relationship with each other in space. A commercial space that expresses its invitation with social functions.

مرز میان دو فضا علاوه بر آنکه مبین ویژگی هایی شکلی و معنایی است بر ویژگی های ارتباطی نیز دلالت می‌نماید. چرا که انسان هم به فضای درون و هم فضای بیرون و هم به امکان حرکت بین این دو فضا نیازمند است. از این رو، این دو قابل جدایی مطلق نیستند و همیشه ارتباطی کم و بیش شدید بین آنها وجود دارد. نوع ارتباط بیش از هرچیز تابع نوع روزنه‌های فضای داخلی از یک سو و رابطه فضایی بین جداره‌ها از سوی دیگر است.&nbsp;محل و فرم این ارتباطات بین داخل و خارج از تناقضی حاصل می‌شود که در ذات این ارتباطات وجود دارد. به این معنی که از طرفی بایستی فضای داخلی فضایی باشد محصور و بسته شده در مقابل محیط خارج و از طرفی دیگر بایستی قطعا بین دو فضا ارتباطی وجود داشته باشد.در این پروژه، مفهوم مرز به چالش کشیده شده و کاربر بیرون بودگی و&nbsp;درون بودگی را در ارتباطی تنگانگ باهم در فضا تجربه می‌کند. فضایی تجاری که دعوت کنندگی خود را با کارکردهای اجتماعی ، ابراز می‌دارد.

Concept

طراحی

Trade Center

مرکز ترید

Given the residential and low-rise texture of the area and the high height of this project, the nobility was one of the problems in the design, which was addressed with two solutions: creating a second shell on the southern front and the vicinity of an eight-meter solid alley. Considering the facade surface without reducing the desired light on the office floors, creating a gap causes light to pass through the solid shell of the facade. Considering the high height of the project compared to its small width, we divided the height of the project into three parts to reduce the excessive elongation of the building and bring its proportions closer to human proportions. Considering the location of the site in relation to the geographical directions, the front adjacent to Nouzhadeh Dey Street benefits from the most suitable tour, and the front adjacent to the alley receives inappropriate light in the hours after sunrise. The last floor is designed as a special office unit. The presence of a central courtyard as a special space in this unit has created a suitable view for employees in addition to drawing more light into the spaces. This unit also has the possibility of being converted into two separate units. Architecture and light are as interdependent as the body and soul, one needs the other to be alive and the other to have a material presence in this world, and when light flows over the body of space, both visible worlds come into existence.

با توجه به بافت مسکونی و کم ارتفاع منطقه و در مقابل آن ارتفاع زیاد این پروژه اشرافیت یکی از معضلات موجود در طراحی بوده که با دو راهکار به آن پرداخته شده است: ایجاد پوسته دوم در جبهه جنوبی و مجاورت کوچه هشت متری صلب در نظر گرفتن سطح نما بدون کاسته شدن از نور مطلوب در طبقات اداری نیز ایجاد شکاف سبب عبور نور از پوسته صلب نما میگردد. با توجه به ارتفاع بلند پروژه نسبت به عرض کم آن تا با تقسیم ارتفاع پروژه به سه بخش کشیدگی بیش از حد بنا را کاهش دهیم و تناسبات آن را به تناسبات انسانی نزدیک کنیم با توجه به قرارگیری سایت نسبت به جهت های جغرافیایی در جبهه ی مجاور خیابان نوزده دی از مناسب ترین تور بهره مند بوده و جبهه ی مجاور کوچه در ساعات بعد از ظهور نور نامناسب دریافت میکند.طبقه آخر به عنوان یک واحد اداری ویژه طراحی شده است. وجود یک حیاط مرکزی به عنوان یک فضای خاص در این واحد علاوه بر کشاندن نور بیشتر به داخل فضاها، منظره مناسبی را برای کارمندان ایجاد کرده است. همچنین این واحد امکان تبدیل شدن به دو واحد مجزا را نیز دارد. معماری و نور به همان اندازه به یکدیگر وابسته اند که جسم و روح یکی برای زنده بودن و دیگری برای حضور مادی در این جهان به دیگری نیاز دارد و آن هنگام که نور بر جسم فضا جاری می‌شود هر دو جهان مرئی وجود پیدا می کنند.

Cube building

ساختمان کیوب

The threshold of the house separates two spaces; thus, on the one hand, the house is like the universe, and on the other hand, it is imagined to be located at the center of the universe. In most cases, entering from one space to another is always gradual, with the emergence of distinctions between the two different spaces, requiring entry through one or more intermediate spaces. Even in natural environments, due to the gradual change in the structure of the environment, the stage of exiting one space and entering another is often gradual.The zoning of residential environments requires spatial, functional, social, etc. hierarchies that are inextricably linked to the concept of boundary. The two terms "inside" and "outside" go beyond their usual meaning. Outside, as its name suggests, belongs to the outside and to the outer space of a building; in order to satisfy the need for presence, it itself needs to be understood, perceived, and then realized. On the other hand, outside is a true and familiar place, if its depth is hidden and inaccessible. When we speak of a inhabited landscape, we mean a landscape that has found concrete or implemented use, that is, a place where "place" has become "location."

آستانه‌ی خانه، دو فضا را از هم جدا می‌کند؛ بدین‌گونه از سویی، خانه همانند عالم است و از سوی دیگر، تصور بر این است که در مرکز عالم واقع است. در اکثر موارد، ورود از یک فضا به فضای دیگر همواره با بروز تمایزات بین دو فضای مختلف، به صورت تدریجی و مستلزم ورود از یک یا چند فضای واسطه است. حتی در محیط‌های طبیعی نیز به دلیل تغییر تدریجی ساختار محیط، مرحله خروج از یک فضا و ورود به فضای دیگر، اغلب تدریجی است.عرصه‌بندی محیط‌های مسکونی، نیازمند سلسله مراتب فضایی، عملکردی، اجتماعی و .. است که با مفهوم مرز، ارتباط ناگسستنی دارند. دو اصطلاح "درون" و "بیرون" فراتر از معنای معمول هستند. بیرون، چنانکه از نامش برمی‌آید، به خارج و به فضای بیرونی یک بنا تعلق دارد، برای برآوردن نیاز به حضور، خود نیاز به درک و دریافت و سپس تحقق یافتن دارد. از سوی دیگر بیرون مأوا به معنای راستین و مأنوس است، اگر ژرفای آن پوشیده و دست‌نیافتنی باشد. آنگاه که از چشم‌انداز&nbsp;مسکون سخن می‌گوییم مقصودمان چشم‌اندازی است که کاربرد عینی یا اجرا شده یافته است، یعنی مکانی که در آن "جا" به "مکان" بدل شده باشد.

Namak Abrood

ویلا نمک آبرود

Just as human beings are defined by memory, cities are defined by the collective memories of their people. Collective space is where social life unfolds, and where the greatest encounters and interactions among individuals occur.Urban space serves as the container and setting for the manifestation of social life. The most crucial factor in the sustainability of events is public participation and interaction; the higher the level of public engagement in an event, the more enduring it becomes, as the people themselves become agents for the creation of future events.The Divan building, as a cross-section of time and place within its urban context, narrates itself in relation to both history and its contemporary moment. It creates a fluid space that draws the social flow of the city from the outside into the project, expanding and continuing it. In other words, the axis of time is placed in continuous interaction with the environment, in turn transforming and imbuing it with new meanings, ultimately creating a suitable ground for the emergence of eventful spaces.The form and structure of the built environment are shaped by cultural, social, historical, and economic contexts, offering a unique spatial experience that ties the city’s past and present together and fosters a sense of belonging among users.

همانگونه که انسان با خاطره تعریف می‌شود شهر نیز با خاطرات جمعی مردم تعریف می‌شود. فضای جمعی جایی است که حیات اجتماعی در آن جریان دارد و بیشترین برخوردها و کنش میان افراد در آن‌ها به وقوع می‌پیوندد.فضای شهری ظرف و مکان بروز زندگی اجتماعی افراد جامعه است. مهم ترین عامل پایداری رویدادها مشارکت و تعاملات مردمی است، هرچه سطح مشارکت افراد در رویداد بالاتر باشد آن رویداد پایدارتر است، چرا که مردم خود دوباره عامل ایجاد رویداد در آینده می‌شوند.ساختمان دیوان به عنوان مقطعی از زمان و مکان در زمینه و بستر شهری پیرامونش، خود را در ارتباط با تاریخ و زمان معاصر خودش روایت می‌کند. فضایی سیال که جریان اجتماعی شهر را از بیرون به درون پروژه کشانده، گسترش پیدا کرده و ادامه می‌یابد. به عبارت دیگر محور زمان در رابطه‌ای پیوسته با محیط قرار می‌گیرد و به نوبه خود آن را تغییر داده و بر آن معناگذاری می‌کند و به بستری مناسب برای شکل گیری فضایی رویدادپذیر تبدیل می‌شود. شکل و فرم محیط ساخته شده متأثر از زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و اقتصادی است و تجربه فضا به گونه ای منحصربه‌فرد را برای شهر فراهم می‌کند به گونه‌ای که با گذشته و حال شهر پیوند برقرار کرده و با ایجاد حس تعلق در کاربر همراه است.

Divan

دیوان

The existence of every human being is the existence of the body and its perception. Bodily perception is a mental matter that is accompanied by focus and awareness of the human interior and emotions; which is done by the movement of the body in the environment and gives meaning to the environment; this causes the audience to recognize the environment around them. This perception can also be correlated to the extent of the person's connection and recognition with the environment. Space - place is recognized and has meaning with the existence of humans. In this way, body - perception find meaning in a spectrum that is not separate from each other. In this project, the organization of the space has been done in a way that is clearly formed based on the designed objects and elements. The entrance to this space is defined by a flexible object that is inspired by the form of the human body. This object not only acts as an aesthetic element, but also appears as a determining and influential factor in a space devoid of additional decorations and glitter. This object, with its embodied features in space, has been able to create a space in which human interactions and emotions of people are involved with the environment, influencing and being influenced by it, and transforming it into a dynamic and meaningful place. In fact, this object not only acts as a physical boundary, but also in a way shapes the spirit of the space. Under the influence of this object, the interior space gradually finds its own identity and becomes an environment that is a manifestation of human emotions and experiences. In this regard, the architectural design is such that each element, in interaction with other spatial elements, creates a comprehensive and integrated experience for the user. Therefore, it can be said that this project not only seeks to organize an efficient space, but also seeks to create a space in which humans can communicate and experience a sense of belonging.

وجود هر انسانی توأمان وجود بدن و ادراک اوست. ادراک بدنی امری است ذهنی که با تمرکز و آگاهی نسبت به درون و احساسات انسان همراه است؛ امری که با حرکت بدن در محیط انجام می‌شود و به محیط معنا می‌بخشد؛ این امر سبب شناخت مخاطب از محیط پیرامون خود میگردد همچنین این ادراک می‌تواند به میزان ارتباط و شناخت فرد با محیط همبستگی داشته باشد. فضا - مکان با وجود انسان شناخته می‌شود و معنا می‌یابد. بدین ترتیب بدن - ادراک در طیفی معنا می‌یابند که از هم جدا نیست .در این پروژه، سازماندهی فضا به گونه‌ای انجام شده است که به وضوح بر اساس آبجکت‌ها و عناصر طراحی شده شکل می‌گیرد. ورودی این فضا به واسطه یک آبجکت انعطاف‌پذیر تعریف شده است که الهام‌گرفته از فرم بدن انسان است. این آبجکت نه تنها به عنوان یک عنصر زیبایی‌شناختی عمل می‌کند، بلکه در فضایی خالی از تزئینات و زرق و برق‌های اضافی، به عنوان یک عامل تعیین‌کننده و تأثیرگذار ظاهر می‌شود. این آبجکت با ویژگی‌های بدن مند خود در فضا، توانسته است فضایی را خلق کند که در آن تعاملات انسانی و احساسات افراد با محیط درگیر شده، فضا را تحت تأثیر خود قرار داده و از آن تأثیر بپذیرد و آن را به مکانی پویا و معنادار تبدیل کند. در واقع، این آبجکت نه تنها به عنوان یک مرز فیزیکی عمل می‌کند، بلکه به نوعی روح فضا را نیز شکل می‌دهد. فضای داخلی تحت تأثیر این آبجکت، به تدریج هویت خاص خود را پیدا می‌کند و به یک محیط که تجلی‌گاه احساسات و تجربیات انسانی ‌ست تبدیل می‌شود. در این راستا، طراحی معمارانه به گونه‌ای است که هر عنصر در تعامل با دیگر عناصر فضایی، باعث ایجاد یک تجربه جامع و یکپارچه برای کاربر می‌شود. بنابراین، می‌توان گفت که این پروژه نه تنها به دنبال سازماندهی فضایی کارآمد است، بلکه در پی خلق فضایی است که انسان‌ها بتوانند در آن ارتباط برقرار کنند و حس تعلق را تجربه کنند.

Pitzia

پیتزیا

The degree to which a place penetrates a person increases his attachment to a place, and this is not possible unless he has a memory of the place in his mind. Memory requires getting used to and being oriented towards the place. If a place is remembered in his mind, a coherent spatial system including paths, destinations, and memorial points is formed in his mind and is easily recalled. In such a space, there is no alienation or confusion for a person, and memory also causes a sense of oneness with the environment. The various moments of the use of place indicate how life happens, and memory shows closeness and oneness. Understanding and perceiving a place is a necessary condition for living or being in the world. If there is no orientation, there is no journey, no destination, and if a person does not consider himself to be one with the spirit of the place, he will never accept the place and cannot bring it close to himself. The sense of belonging to a place leads to the connection of the individual with the context, and the individual, based on his experiences of signs, meanings, functions and personality, imagines a role for the context in his mind, this role is unique to him and as a result the space becomes that for him. It is in this case that the space can be given quality. In this way, by increasing the sense of belonging to the place in the nursing home, the adaptation of the elderly to these places can be increased and help improve their quality of life, which requires design based on the needs and desires of the elderly and paying attention to their past experiences.

میزان رسوخ مکان به درون آدمی موجب افزایش تعلق خاطر به مکان می‌شود و این ممکن نمی‌شود مگر اینکه خاطره‌ای از مکان در ذهن داشته باشیم. خاطره مستلزم خو گرفتن و جهتگیری نسبت به مکان است. اگر مکانی در ذهن خاطره شده باشد، نظام فضایی منسجمی شامل مسیرها و مقصدها و نقاط یادمانی در ذهن شکل می‌گیرد و به راحتی به یاد آورده می‌شود. در چنین فضایی بیگانگی و سردرگمی برای انسان وجود ندارد، خاطره موجب یگانه‌پنداری با محیط نیز می‌شود. لحظه‌های گوناگون کاربرد مکان بر چگونگی رویداد زیستن دلالت دارند و خاطره، نزدیکی و یگانه‌پنداری را نشان میدهد. درک و دریافت مکان شرط لازم برای رویداد زیستن یا در جهان بودن است. اگر جهت‌گیری در میان نباشد نه سفری هست نه به مقصد رسیدنی و اگر شخص خود را با روح مکان یگانه نپندارد، هرگز مکان را نمیپذیرد و نمیتواند آن را به نزدیک خویش آورد. . حس تعلق مکان به پیوند فرد با بافت منجر میشود و فرد براساس تجربههای خود از نشانهها، معانی، عملکردها و شخصیت نقشی برای بافت در ذهن خود متصور میسازد، این نقش نزد او منحصر به فرد بوده و در نتیجه فضا برای او این همانی میشود. در این حالت است که میتوان به فضا کیفیت بخشید. به این ترتیب با بالا بردن حس تعلق به مکان در خانه سالمندان میتوان سازگاری سالمندان با این اماکن را افزایش داد و به ارتقاء کیفیت زندگی آنان کمک کرد که لازمه آن طراحی براساس نیازها و خواسته‌های سالمندان و توجه به تجارب گذشته آنان است

Mother's house

خانه مادر

Hospital

مراقبتی - درمانی

he façade is the only part of the building that can be seen from the outside and has the function of communicating a message derived from its design. It therefore deserves special attention in every detail.&nbsp;A façade that is well proportioned in terms of colours and materials, which facilitates the connection between the interior and the exterior, will generate an initial attraction for pedestrians, inviting them to enter.In architecture, the concept of daylighting refers to when buildings allow natural light inside to provide a number of benefits, from enhanced visual comfort and productivity, to improved health and higher energy savings. However, to reach optimum levels of sunlight, reaching a balance is key; while too much can produce an uncomfortable glare and tremendous amounts of heat, too little can lead to health deficiencies and a greater dependency on artificial lighting.

نما تنها بخشی از ساختمان است که از بیرون دیده می شود و وظیفه انتقال پیامی برگرفته از طراحی آن را دارد. بنابراین در تمام جزئیات سزاوار توجه ویژه است. نما که از نظر رنگ و متریال به خوبی تناسب داشته باشد، که ارتباط بین داخل و خارج را تسهیل می کند، جذابیت اولیه را برای عابران پیاده ایجاد می کند و آنها را به ورود دعوت می کند.در معماری، مفهوم روشنایی روز به زمانی اشاره دارد که ساختمان‌ها به نور طبیعی در داخل اجازه می‌دهند تا تعدادی از مزایا، از افزایش راحتی بصری و بهره‌وری، بهبود سلامت و صرفه‌جویی بیشتر در انرژی را فراهم کند. با این حال، برای رسیدن به سطوح بهینه نور خورشید، رسیدن به تعادل کلیدی است. در حالی که مصرف بیش از حد آن می تواند درخشش ناخوشایند و مقادیر زیادی گرما ایجاد کند، مقدار بسیار کم می تواند منجر به کمبودهای سلامتی و وابستگی بیشتر به نور مصنوعی شود.

Memarian Apartment

آپارتمان معماریان

The main focus of the project is on the intermediate and spatial space for discourse and social and environmental encounters in order to grow and cultivate social relations, social awareness and efforts to establish and educate peace - democracy and its spatial development in everyday life and, consequently, at the community level. This complex is located on the west side next to Khordin Boulevard (a main 2nd degree artery), which is the connection between the West Town and other parts of the city, and on the east side next to Mahestan Street (a secondary 2nd degree artery), which is a local street and is adjacent to the connection road of the villa residential areas within the town. Therefore, the project land has two local and trans-regional aspects simultaneously in terms of urban access. The direct proximity of Khordin Garden and the mountainous landscape of the northern areas of Tehran in the distance are the most important visual attractions for the project site. Given that the elevation level in the eastern part of the site at the intersection of Hormazan and Mahestan streets has a difference of about 8 meters with the western side (Khordin Boulevard) of the land, in this project it was considered that on the one hand it would be level with the local texture on the eastern side and on the other hand it would find a rising surface that would create a connection between the two parts of the site at the intersection of Khordin Boulevard and Mahestan Street. The boundary has a threshold quality and the concept of passage and change is tested at thresholds. In examining the behavior of individuals in the interstitial spaces of the museum, two parameters of people's involvement with the museum context and with the "other" as well as the interaction parameter are the main indicators resulting from the behavior of individuals. Participation and interaction mean the involvement of visitors with the physical structure of the museum and with other visitors. Since achieving participation and interaction is considered one of the most important tasks, goals and commitments of a museum, if the interstitial space can fulfill this commitment, it is considered an efficient and desirable space.The architectural work should be analyzed in the social and cultural context, taking into account historical, political considerations and social conditions, psychological and ethical aspects that affect the formation of the work. Architecture, like language, is made up of the combination of different components, and the components of a building, like the words of a sentence, while having separate values ​​and roles, convey a general concept to the audience. Understanding the architectural work in the form of a system of texts takes place on the two axes of combination and succession. The metatext and the reading of metaarchitectural layers, including the layers (cultural, social, economic), must be included in the reading of the work. In intertextual reading, the layers of text, metatext and intertext are paid attention to in the criticism of the work of the mode, emphasizing the fact that meaning is realized in the text and that every text is, explicitly or implicitly, located in the context of another text.

تــوجه اصلـــی پــروژه به فضــای میانــی و فضایی جـــهت گفتمان و برخوردهای اجتماعی و محیطی در جهت رشد و پرورش روابط اجتماعی، آگاهی های اجتماعی و تلاش در جهت برقراری و آموزش صلح – دموکراسی و توسعه مکانی آن در زندگی روزمره و در نتیجه در سطح جامعه است.این مجموعه از سمت غرب در کنار بلوار خوردین (شریانی درجه 2 اصلی) که راه ارتباطی میان شهرک غرب با دیگر نقاط شهر است واقع گردیده و از سمت شرق در مجاورت خیابان مهستان (شریانی درجه 2 فرعی) که خیابانی محلی است و با راه ارتباطی نواحی مسکونی ویلایی که درون شهرک می باشد مجاور است.بنابراین زمین پروژه از نظر دسترسی های شهری واجد دو چهره محلی و فرامنطقه ای به طور همزمان است. هم جواری باغ خوردین به صورت مستقیم و چشم انداز کوهستانی نواحی شمالی تهران در زمینه دور مهمترین جذابیت های بصری برای سایت پروژه به شمار می آیند. با توجه به آنکه تراز ارتفاعی در قسمت شرقی سایت موجود در تقاطع خیابان های هرمزان و مهستان، اختلافی در حدود 8 متر با سمت غربی (بلوار خوردین) زمین داراست،در این پروژه در نظر گرفته شد که از یک سو همسطح بافت محلی در سمت شرق آن بوده و از سوی دیگر سطحی بالارونده را که پیوند دو قسمت سایت را ایجاد کند در تقاطع بلوار خوردین با خیابان مهستان پیدا کند.مرز کیفیتی آستانه‌ای دارد و مفهوم گذر و تغییر در آستانه‌ها آزموده می‌شود. در بررسی رفتارهای افراد در فضاهای بینابینی موزه، دو پارامتر درگیر شدن افراد با بستر موزه و با "دیگری" و همچنین پارامتر تعامل، به عنوان شاخص‌های اصلی، منتج از رفتار افراد هستند. منظور از مشارکت و تعامل، درگیرشدن بازدیدکنندگان با ساختار فیزیکی موزه و با سایر افراد بازدیدکننده است. از آنجایی که دست یافتن به مشارکت و تعامل از مهم‌ترین وظایف، اهداف و تعهدات یک موزه محسوب می‌شود، چنانچه فضای مابین بتواند این تعهد را محقق کند، فضایی کارآمد و مطلوب محسوب می‌شود.اثر معماری در بافت اجتماعی و فرهنگی و به همراه در نظر گرفتن ملاحظات تاریخی، سیاسی و شرایط اجتماعی، جنبه های روان شناختی و اخلاقی موثر در شکل گیری اثر مورد تحلیل قرار گیرد. معماری مانند زبان از هم نشینی اجزای مختلف تشکیل شده و اجزای ساختمان مانند کلمات یک جمله، ضمن دارا بودن ارزش ها و نقش هایی جداگانه، یک مفهوم کلی را به مخاطب منتقل می نمایند درک اثر معماری در قالب نظامی از متون در دو محور هم نشینی و جانشینی صورت می پذیرد. باید فرامتن و خوانش لایه های فرامعماری از جمله لایه های (فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی) در خوانش اثر وارد شود. در خوانش بینامتنی لایه های متن، فرامتن و بینامتن در نقد اثر مود توجه قرار می گیرد و بر این موضوع تأکید می ورزد که معنا در متن تحقق می یابد و هر متنی به‌صورت آشکار یا نهان، نشسته در متنِ متنی دیگر است.

The Peace Museum

موزه صلح

&nbsp;definition of boundaries and limits has led to the creation of various spatial structures in architecture throughout history, new qualities in space have also emerged based on the expansion of the concept of boundaries and boundary space. In such a way that in architecture we witness spaces called intermediate spaces in which the boundary between inside and outside disappears and creates conditions between inside and outside for humans. Such spaces always combine the outside and inside space in one place through a special relationship (sensory, visual or geometric relationship) and cause the perception of these two situations simultaneously. In the modern world, where living in apartments has distanced humans from the natural environment, creating intermediate spaces is important in providing a platform for establishing social communications and interactions. Creating public spaces in the heart of the building, in such a way that the collective memory of users evokes the feeling of returning to childhood and being in the neighborhood.

با وجود آنکه تعریف مرز و محدوده، موجب ایجاد ساختارهای گوناگون فضایی معماری در طول تاریخ شد، به همان اندازه نیز، کیفیات جدیدی در فضا، بر مبنای بسط دادن مفهوم مرز و فضای مرزی در آن به وجود آمد. به گونه‌ای که در معماری شاهد فضاهایی تحت عنوان فضاهای بینابین هستیم که در آن مرز میان داخل و خارج از بین می‌رود و شرایطی بینابین داخل و خارج برای انسان به وجود می‌آورد. اینگونه فضاها هربار به واسطه‌ی رابطه‌ای خاص (رابطه‌ی حسی، بصری و یا رابطه هندسی) فضای بیرون و فضای درون را در یک مکان تلفیق می‌کند و سبب ادراک این دو موقعیت به طور همزمان می‌شود. در دنیای مدرن که زندگی در آپارتمان‌ها، بین انسان و محیط طبیعی فاصله انداخته، ایجاد فضاهای بینابینی در فراهم آوردن بستری جهت برقراری ارتباطات و تعاملات اجتماعی حائز اهمیت می‌باشد. ایجاد فضاهایی عمومی در دل ساختمان، به گونه‌ای که در خاطره جمعی کاربران حس بازگشتن به دوران کودکی و قرارگیری در محله تداعی شود.

Vala Residential Complex

مجتمع مسکونی والا

Home

خانه

Rethinking BoundariesIn-Between Spaces in Contemporary Architecture Throughout history, architecture has been shaped by the clear definition of boundaries, creating distinct spaces for living and interacting. However, a new approach is emerging: the concept of "in-between spaces," which blurs those boundaries and creates a dynamic interplay between inside and outside. These liminal spaces, existing in the transition zone between interior and exterior, offer a unique experience for users. They can be achieved through sensory, visual, or geometric relationships, blurring the lines of perception and allowing for simultaneous engagement with both realms. This approach is particularly relevant in contemporary life, where the separation between urban environments and personal spaces can lead to a sense of disconnect. By integrating public spaces within buildings and fostering a sense of neighborhood within the home, in-between spaces can help bridge this gap, creating a more holistic and engaging living experience.&nbsp; This concept is deeply rooted in Iranian architectural tradition. Spaces like antechambers, vestibules, courtyards, and hallways create a gradual transition from public to private, weaving a tapestry of spaces that flow seamlessly. The project focuses on capturing this essence, creating a home that evokes memories of childhood and a sense of community. This is achieved by blurring the boundaries between the interior and the exterior, allowing the spaces to merge and create a sense of continuity. The key to success lies in connecting the urban, neighborhood, and residential scales. This requires recognizing and organizing in-between spaces across a spectrum of sizes and functions. In doing so, we can create a more harmonious and interconnected living environment that seamlessly blends public and private, inside and out. By embracing the concept of in-between spaces, we can create architecture that is not only functional but also enriching and evocative, fostering a sense of community and belonging within the home.

در بیان کالبدی، هر محدوده توسط یک مرز تعیین می شود، اما یک مرز آن نیست که چیزی در آن متوقف شود؛ بلکه چنانکه یونانیان در یافتند، مرز آن است که چیزی، از آن هستی خود را آغاز می کند. مفهوم مرز یکی از مهمترین مفاهیمی است که فضای معماری بر مبنای آن شکل می گیرد. بی مرزی موجب ایجاد کیفیت های خاص، هم در شکل کالبدی معماری و هم در شیوه استفاده از فضای آن می شود. معماری مرسوم، دنیای ما را تحت عنوان عملکرد به دنیایی سیستماتیک تبدیل می کند درست مثل اینکه سیاه و سفید مشخصاً از یکدیگر جدا شود. این در حالی است که زندگی ما با بی نهایت اعمال و رفتار غیر قابل پیش بینی تغذیه شده و به جلو حرکت می کند.&nbsp;نه اینکه در میان آن ها اسیر شده و محدود به آن ها باشیم. فضا قابلیت تبدیل به صفر و یک را ندارد بلکه خاصیت فریبنده فضا در توانایی انتقال تدریجی از صفر به یک معنا پیدا می کند. فضای بدون مرز، به جای دیوار به عنوان عنصری صلب که فقط نقش جدا کنندگی دارد، طیفی از عملکردها را در میان دو فضای اصلی قرار می دهد که باعث به وجود آمدن مفهوم بینابین و ایجاد فضاهایی با عملکرد متنوع و انعطاف پذیر، در میان دو فضای اصلی می گردد. در چنین فضاهایی هیچ چیز خاص و قابل لمسی وجود ندارد. حالت میانه، حالتی غیر مادی و به شکل شفافیتی مداوم خواهد بود. در فضای بدون مرز، دیگر دیوار معنای قبل خود را نداشته و از آن نه فقط به عنوان یک جدا کننده بلکه به عنوان عنصری که می تواند در عین تداوم بصری و سیالیت فضایی، کاربردها و عملکردهای مختلف و متنوعی در خود جای دهد و به فضاهای اصلی اطراف خود، خدمات مختلف و متنوعی ارائه کند. در راستای حذف مرز و رسیدن به فضاهای انعطاف پذیر و متنوع، فرمی که بیش از هر چیز ما را در رسیدن به این مهم، سوق می دهد و تسهیل می کند، فرم سیال و منحنی است. در طراحی خانه های امروزی، همواره مبلمان به عنوان عنصری مجزا، سعی در هماهنگ شدن با محیط موجود دارد. چیزی که در اکثر موارد، جز تلاشی بیهوده نیست؛ چراکه هر مبلمان خواسته یا ناخواسته شرایط یا ویژگی هایی دارد که قابل تطبیق پذیری کامل با محیط موجود نیست و در اکثر موارد، محیط را تحت تاثیر کیفیت های خود قرار داده و اصالت و خلوص و سادگی فضا را تحت الشعاع قرار می دهد. از این رو در این طرح سعی شده است که مبلمان به عنوان جزئی از فضا تعریف شده و از دل فضای موجود و اجزای آن پدید آید. با این رویکرد، دیگر مبلمان، به عنوان تافته ای جدا بافته از فضا نبوده و خلوص و سادگی فضای معماری را تحت تاثیر ویژگی های خود قرار نمی دهد.&nbsp;

Conceptual

کانسپت

Rethinking Boundaries

خانه بدون مرز

In this project, the wall acts as a flexible element that is formed from the outside and even from a world outside the environment and the context in which it is located and crawls into the space; with its fluid and free movement and becoming a ceiling and floor, it roams the space like a free being and, like a guide, draws the audience along and invites them to wander, and through this, it produces space, creates spatial boundaries, crosses and penetrates boundaries, challenges all elements of space, continues its movement to infinity and never stops. Ultimately, it immerses its audience in the environment and leads it to a high level of style. This shell is somewhere between primitiveness and eternity; from the free primitiveness of space to the eternity of spacelessness, it is somewhere between space and place. The space shares a fluid, corporeal nature with its audience, blending and moving with its user.

در اين پروژه ديوار همچون عنصری انعطاف پذیر عمل می‌كند كه از بيرون و حتی از دنيايی خارج از محيط و بستری كه در آن قراردارد شکل گرفته و به درون فضا می‌خزد ؛ با حركت سيال و آزادانه‌ی خود و تبديل شدن به سقف و كف همچون موجودی آزاد به گشت وگذار در فضا می‌پردازد و همچون راهنما مخاطب را به دنبال خود كشيده و دعوت به گشت و گذار می‌كند و به اين واسطه فضا توليد می‌كند، مرزهايی فضايی ايجاد می‌كند، مرزها را درنوردیده و به آنها نفوذ می‌كند ، همه عناصر فضا را به چالش می‌كشد، تا بينهايت به حركت خود ادامه&nbsp;می دهد و هرگز نمی ايستد. در نهایت مخاطبش را در محيط غوطه ور ميكند و به سبكبالی می‌رساند.&nbsp;اين پوسته در جايی بين بدويت و ابديت است؛ از بدويت آزاد فضا تا ابديت بی مــكانی، در جــايی بينابين فضا و مـــكان است. فضا نوعی&nbsp;بدن مندی همراه با سياليت را با مخاطب خود تقسيم می‌كند و با كاربرش در هم می‌آميزند و پيش می‌روند.

Exon

اکسون

One of the important factors in creating diversity and visual appeal is the use of color and light. Color, with its three characteristics of hue, brightness, and saturation, is one of the most effective factors used in shaping space. Color in space components and neutral backgrounds helps greatly in creating beauty. Also, understanding the properties of color can lead to a stable composition in space.Any composition can be considered efficient and effective, provided that the elements of space communicate effectively with the audience. The emergence of place and characteristics such as: inner realm, outer realm, border, enclosure, territory, center, and path, cause the creation of different structures in places, and subsequently the emergence of a meaningful place.

یکی از عوامل مهم در ایجاد تنوع و جذابیت بصری، استفاده از رنگ و نور است. رنگ با سه ویژگی فام، درخشندگی و اشباع یکی از موثرترین عوامل به کار گرفته در شکل‌دهی فضاست. رنگ در اجزای فضا و زمینه‌های خنثی، کمک بسزایی در خلق زیبایی می‌کند. همچنین شناخت خاصیت رنگ می‌تواند منجر به ترکیب‌بندی با ثبات در فضا شود. هر ترکیب‌بندی را می‌توان کارآمد و مؤثر تلقی کرد، به شرط آنکه عناصر فضا به طور مؤثر با مخاطبان ارتباط برقرار کند. پیدایش مکان و ویژگی هایی چون: عرصه درون، عرصه برون، مرز، محصوریت، قلمرو، مرکز و مسیر، سبب ایجاد ساختارهای متفاوت در مکان‌ها و در پی آن به وجود آمدن مکانی معنادار می‌شود.

Burgerto

کافه رستوران برگرتو

The most humane cities are always full of street restaurants. People enjoy gathering in parks and squares, along promenades and streets and street cafes. Street cafes provide a special and unique environment for the city, where people can sit comfortably, wait and watch time and life pass. What is important to us in this project is shaping the space based on the diversity of human functions in the urban container. What makes the form and surface in this project is function. The surfaces of the project separate themselves from the ground and find their identity for the user and in order to meet the needs of the user. In this approach, the shape and form of the built environment are influenced by cultural, social, economic and environmental contexts, and human desires are organized in the form of the city in such a way that it creates a living environment in the city instead of an environment for mere viewing.

انسانی ترین شهر ها همیشه پر از رستورانهای خیابانی هستند. مردم از جمع شدن دور هم در پارکها ومیدان ها، امتداد گردشگاها و خیابانها و کافه های خیابانی لذت می برند. کافه‌های خیابانی محیطی ویژه و منحصر به فرد را برای شهر فراهم می آورد، که مردم می توانند در آن به راحتی بنشینند،در انتظار باشند و گذر زمان و عمر را بنگرند. آنچه در این پروژه برای ما اهمیت دارد، شکل دادن به فضا بر اساس تنوع عملکردهای انسانی در ظرف شهری موجود است. آنچه در این پروژه، فرم&nbsp;و سطح&nbsp;را می‌سازد، عملکرد است. سطوح پروژه خود را از زمین جدا کرده و برای کاربر و در جهت رفع نیازهای کاربر ، هویت خود را می‌یابد. در این رویکرد شکل و فرم محیط ساخته شده متاثر از&nbsp;زمینه های فرهنگی، اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی است و خواست های انسانی بگونه ای در قالب شکل شهر سامان می یابد که محیطی زنده را در شهر به جای محیطی صرفا برای تماشا خلق نماید.

Under the sky

زیر آسمان

The most important point in the design of the transitional hotel is the disappearance of the building in the site. This means that when looking at the hotel, especially from a bird's eye view, it seems that the building has become one with its surroundings; a matter that is clearly felt not only in the design of the external volume and form but also in the hotel's interior architecture due to the use of local and natural materials. In fact, the degree of combination of the interior and exterior space is such that it is as if the boundaries have disappeared and nature has flowed inside the building. Circulation and movement paths in the hotel's interior architecture are other elements that have led to the creation of a unique space. The location of the movement paths in the vicinity of the mountain has caused these paths to not be considered just a passing space, and each part of it is an opportunity for discovery and a different experience. Also, the purity and simplicity of the interior spaces directs the focus and attention towards nature, and the openings of the building provide different frames of the outdoor space.

مهمترین نکته در طراحی هتل گذار، محو شدن بنا در سایت است. بدین معنا که با نگاه کردن به هتل به ویژه از زاویه دید پرنده، چنین به نظر میرسد که بنا با محیط پیرامون خود یکی شده است؛ موضوعی که نه تنها در طراحی حجم و فرم بیرونی بلکه در معماری داخلی هتل نیز به دلیل استفاده از مصالح بومی و طبیعی به وضوح احساس میشود. در واقع میزان ترکیب فضای درون و بیرون به حدی است که گویی مرزها از بین رفته و طبیعت در درون بنا جریان یافته است.سیرکولاسیون و مسیرهای حرکتی در معماری داخلی هتل از دیگر عناصری هستند که به خلق فضایی منحصر به فرد منجر شدهاند. قرارگیری مسیرهای حرکتی در مجاورت کوهستان موجب شده است تا این مسیرها تنها یک فضای عبوری تلقی نشده و هر قسمتی از آن، فرصتی برای کشف و تجربه ای متفاوت باشد. همچنین خلوص و سادگی فضاهای داخلی، تمرکز و توجه را به سمت طبیعت معطوف می دارد و گشودگی های بنا، قاب های مختلفی از فضای بیرون را ارائه&nbsp;می‌دهد.

Holy province hotel

هتل آستانه مقدس

Regarding the connection between inside and outside in Iranian architecture, Iranian architecture itself reflects the unity of the outside and inside space, and the surroundings of each building have always been considered a part of the building, and paying attention to the surroundings has been an integral part of architectural thinking. The separation or continuity of the two inner and outer spaces indicates the separation or connection of the two public and private spaces. The separation of public and private spaces from each other is manifested when words such as proximity, solitude, and crowding are defined. In terms of function, these words create personal, social, public, and private spaces. These spaces indicate and represent the degree of privacy, in other words, privacy and territory between multiple spatial areas. Because observing privacy is not only a factor in separating and distinguishing a phenomenon from neighboring areas, but also indicates how it is connected.

درخصوص ارتباط درون و بیرون در معماری ایران، معماری ایرانی خود انعکاس یگانگی فضای بیرون و درون بوده، پیرامون هر بنا همواره جزئی از بنا محسوب می‌شده و توجه به پیرامون جزء لاینفک تفکر معمارانه به شمار می‌آمده.جدایی یا پیوستگی دو فضای درونی و بیرونی دلالت بر جدایی و یا ارتباط دو فضای عمومی و خصوصی می‌نماید. جدایی فضای عمومی و خصوصی از یکدیگر زمانی نمود می‌یابد که واژه‌هایی همچون همجواری، خلوت و ازدحام تعریف شوند. این لغات به لحاظ کارکرد، فضای: شخصی، اجتماعی، عمومی و خصوصی را می‌سازند. این فضاها نشان دهنده و نمایانگر میزان محرمیت و به عبارتی حریم و قلمروی میان عرصه‌های متعدد فضایی می‌باشند. چرا که رعایت حریم نه تنها عامل تفکیک و تشخیص پدیده از حوزه‌های همجوار است بلکه بر چگونگی نحوه اتصال هم دلالت دارد.