Rethinking BoundariesIn-Between Spaces in Contemporary Architecture Throughout history, architecture has been shaped by the clear definition of boundaries, creating distinct spaces for living and interacting. However, a new approach is emerging: the concept of "in-between spaces," which blurs those boundaries and creates a dynamic interplay between inside and outside. These liminal spaces, existing in the transition zone between interior and exterior, offer a unique experience for users. They can be achieved through sensory, visual, or geometric relationships, blurring the lines of perception and allowing for simultaneous engagement with both realms. This approach is particularly relevant in contemporary life, where the separation between urban environments and personal spaces can lead to a sense of disconnect. By integrating public spaces within buildings and fostering a sense of neighborhood within the home, in-between spaces can help bridge this gap, creating a more holistic and engaging living experience.&nbsp; This concept is deeply rooted in Iranian architectural tradition. Spaces like antechambers, vestibules, courtyards, and hallways create a gradual transition from public to private, weaving a tapestry of spaces that flow seamlessly. The project focuses on capturing this essence, creating a home that evokes memories of childhood and a sense of community. This is achieved by blurring the boundaries between the interior and the exterior, allowing the spaces to merge and create a sense of continuity. The key to success lies in connecting the urban, neighborhood, and residential scales. This requires recognizing and organizing in-between spaces across a spectrum of sizes and functions. In doing so, we can create a more harmonious and interconnected living environment that seamlessly blends public and private, inside and out. By embracing the concept of in-between spaces, we can create architecture that is not only functional but also enriching and evocative, fostering a sense of community and belonging within the home.

در بیان کالبدی، هر محدوده توسط یک مرز تعیین می شود، اما یک مرز آن نیست که چیزی در آن متوقف شود؛ بلکه چنانکه یونانیان در یافتند، مرز آن است که چیزی، از آن هستی خود را آغاز می کند. مفهوم مرز یکی از مهمترین مفاهیمی است که فضای معماری بر مبنای آن شکل می گیرد. بی مرزی موجب ایجاد کیفیت های خاص، هم در شکل کالبدی معماری و هم در شیوه استفاده از فضای آن می شود. معماری مرسوم، دنیای ما را تحت عنوان عملکرد به دنیایی سیستماتیک تبدیل می کند درست مثل اینکه سیاه و سفید مشخصاً از یکدیگر جدا شود. این در حالی است که زندگی ما با بی نهایت اعمال و رفتار غیر قابل پیش بینی تغذیه شده و به جلو حرکت می کند.&nbsp;نه اینکه در میان آن ها اسیر شده و محدود به آن ها باشیم. فضا قابلیت تبدیل به صفر و یک را ندارد بلکه خاصیت فریبنده فضا در توانایی انتقال تدریجی از صفر به یک معنا پیدا می کند. فضای بدون مرز، به جای دیوار به عنوان عنصری صلب که فقط نقش جدا کنندگی دارد، طیفی از عملکردها را در میان دو فضای اصلی قرار می دهد که باعث به وجود آمدن مفهوم بینابین و ایجاد فضاهایی با عملکرد متنوع و انعطاف پذیر، در میان دو فضای اصلی می گردد. در چنین فضاهایی هیچ چیز خاص و قابل لمسی وجود ندارد. حالت میانه، حالتی غیر مادی و به شکل شفافیتی مداوم خواهد بود. در فضای بدون مرز، دیگر دیوار معنای قبل خود را نداشته و از آن نه فقط به عنوان یک جدا کننده بلکه به عنوان عنصری که می تواند در عین تداوم بصری و سیالیت فضایی، کاربردها و عملکردهای مختلف و متنوعی در خود جای دهد و به فضاهای اصلی اطراف خود، خدمات مختلف و متنوعی ارائه کند. در راستای حذف مرز و رسیدن به فضاهای انعطاف پذیر و متنوع، فرمی که بیش از هر چیز ما را در رسیدن به این مهم، سوق می دهد و تسهیل می کند، فرم سیال و منحنی است. در طراحی خانه های امروزی، همواره مبلمان به عنوان عنصری مجزا، سعی در هماهنگ شدن با محیط موجود دارد. چیزی که در اکثر موارد، جز تلاشی بیهوده نیست؛ چراکه هر مبلمان خواسته یا ناخواسته شرایط یا ویژگی هایی دارد که قابل تطبیق پذیری کامل با محیط موجود نیست و در اکثر موارد، محیط را تحت تاثیر کیفیت های خود قرار داده و اصالت و خلوص و سادگی فضا را تحت الشعاع قرار می دهد. از این رو در این طرح سعی شده است که مبلمان به عنوان جزئی از فضا تعریف شده و از دل فضای موجود و اجزای آن پدید آید. با این رویکرد، دیگر مبلمان، به عنوان تافته ای جدا بافته از فضا نبوده و خلوص و سادگی فضای معماری را تحت تاثیر ویژگی های خود قرار نمی دهد.&nbsp;

medium

متوسط

Conceptual

کانسپت

Rethinking Boundaries

خانه بدون مرز

Home

خانه

Interior Design

طراحی داخلی

Competition

رقابت

&nbsp;definition of boundaries and limits has led to the creation of various spatial structures in architecture throughout history, new qualities in space have also emerged based on the expansion of the concept of boundaries and boundary space. In such a way that in architecture we witness spaces called intermediate spaces in which the boundary between inside and outside disappears and creates conditions between inside and outside for humans. Such spaces always combine the outside and inside space in one place through a special relationship (sensory, visual or geometric relationship) and cause the perception of these two situations simultaneously. In the modern world, where living in apartments has distanced humans from the natural environment, creating intermediate spaces is important in providing a platform for establishing social communications and interactions. Creating public spaces in the heart of the building, in such a way that the collective memory of users evokes the feeling of returning to childhood and being in the neighborhood.

با وجود آنکه تعریف مرز و محدوده، موجب ایجاد ساختارهای گوناگون فضایی معماری در طول تاریخ شد، به همان اندازه نیز، کیفیات جدیدی در فضا، بر مبنای بسط دادن مفهوم مرز و فضای مرزی در آن به وجود آمد. به گونه‌ای که در معماری شاهد فضاهایی تحت عنوان فضاهای بینابین هستیم که در آن مرز میان داخل و خارج از بین می‌رود و شرایطی بینابین داخل و خارج برای انسان به وجود می‌آورد. اینگونه فضاها هربار به واسطه‌ی رابطه‌ای خاص (رابطه‌ی حسی، بصری و یا رابطه هندسی) فضای بیرون و فضای درون را در یک مکان تلفیق می‌کند و سبب ادراک این دو موقعیت به طور همزمان می‌شود. در دنیای مدرن که زندگی در آپارتمان‌ها، بین انسان و محیط طبیعی فاصله انداخته، ایجاد فضاهای بینابینی در فراهم آوردن بستری جهت برقراری ارتباطات و تعاملات اجتماعی حائز اهمیت می‌باشد. ایجاد فضاهایی عمومی در دل ساختمان، به گونه‌ای که در خاطره جمعی کاربران حس بازگشتن به دوران کودکی و قرارگیری در محله تداعی شود.

large

بزرگ

Complited

اتمام

Vala Residential Complex

مجتمع مسکونی والا

Apartment

آپارتمان

The main focus of the project is on the intermediate and spatial space for discourse and social and environmental encounters in order to grow and cultivate social relations, social awareness and efforts to establish and educate peace - democracy and its spatial development in everyday life and, consequently, at the community level. This complex is located on the west side next to Khordin Boulevard (a main 2nd degree artery), which is the connection between the West Town and other parts of the city, and on the east side next to Mahestan Street (a secondary 2nd degree artery), which is a local street and is adjacent to the connection road of the villa residential areas within the town. Therefore, the project land has two local and trans-regional aspects simultaneously in terms of urban access. The direct proximity of Khordin Garden and the mountainous landscape of the northern areas of Tehran in the distance are the most important visual attractions for the project site. Given that the elevation level in the eastern part of the site at the intersection of Hormazan and Mahestan streets has a difference of about 8 meters with the western side (Khordin Boulevard) of the land, in this project it was considered that on the one hand it would be level with the local texture on the eastern side and on the other hand it would find a rising surface that would create a connection between the two parts of the site at the intersection of Khordin Boulevard and Mahestan Street. The boundary has a threshold quality and the concept of passage and change is tested at thresholds. In examining the behavior of individuals in the interstitial spaces of the museum, two parameters of people's involvement with the museum context and with the "other" as well as the interaction parameter are the main indicators resulting from the behavior of individuals. Participation and interaction mean the involvement of visitors with the physical structure of the museum and with other visitors. Since achieving participation and interaction is considered one of the most important tasks, goals and commitments of a museum, if the interstitial space can fulfill this commitment, it is considered an efficient and desirable space.The architectural work should be analyzed in the social and cultural context, taking into account historical, political considerations and social conditions, psychological and ethical aspects that affect the formation of the work. Architecture, like language, is made up of the combination of different components, and the components of a building, like the words of a sentence, while having separate values ​​and roles, convey a general concept to the audience. Understanding the architectural work in the form of a system of texts takes place on the two axes of combination and succession. The metatext and the reading of metaarchitectural layers, including the layers (cultural, social, economic), must be included in the reading of the work. In intertextual reading, the layers of text, metatext and intertext are paid attention to in the criticism of the work of the mode, emphasizing the fact that meaning is realized in the text and that every text is, explicitly or implicitly, located in the context of another text.

تــوجه اصلـــی پــروژه به فضــای میانــی و فضایی جـــهت گفتمان و برخوردهای اجتماعی و محیطی در جهت رشد و پرورش روابط اجتماعی، آگاهی های اجتماعی و تلاش در جهت برقراری و آموزش صلح – دموکراسی و توسعه مکانی آن در زندگی روزمره و در نتیجه در سطح جامعه است.این مجموعه از سمت غرب در کنار بلوار خوردین (شریانی درجه 2 اصلی) که راه ارتباطی میان شهرک غرب با دیگر نقاط شهر است واقع گردیده و از سمت شرق در مجاورت خیابان مهستان (شریانی درجه 2 فرعی) که خیابانی محلی است و با راه ارتباطی نواحی مسکونی ویلایی که درون شهرک می باشد مجاور است.بنابراین زمین پروژه از نظر دسترسی های شهری واجد دو چهره محلی و فرامنطقه ای به طور همزمان است. هم جواری باغ خوردین به صورت مستقیم و چشم انداز کوهستانی نواحی شمالی تهران در زمینه دور مهمترین جذابیت های بصری برای سایت پروژه به شمار می آیند. با توجه به آنکه تراز ارتفاعی در قسمت شرقی سایت موجود در تقاطع خیابان های هرمزان و مهستان، اختلافی در حدود 8 متر با سمت غربی (بلوار خوردین) زمین داراست،در این پروژه در نظر گرفته شد که از یک سو همسطح بافت محلی در سمت شرق آن بوده و از سوی دیگر سطحی بالارونده را که پیوند دو قسمت سایت را ایجاد کند در تقاطع بلوار خوردین با خیابان مهستان پیدا کند.مرز کیفیتی آستانه‌ای دارد و مفهوم گذر و تغییر در آستانه‌ها آزموده می‌شود. در بررسی رفتارهای افراد در فضاهای بینابینی موزه، دو پارامتر درگیر شدن افراد با بستر موزه و با "دیگری" و همچنین پارامتر تعامل، به عنوان شاخص‌های اصلی، منتج از رفتار افراد هستند. منظور از مشارکت و تعامل، درگیرشدن بازدیدکنندگان با ساختار فیزیکی موزه و با سایر افراد بازدیدکننده است. از آنجایی که دست یافتن به مشارکت و تعامل از مهم‌ترین وظایف، اهداف و تعهدات یک موزه محسوب می‌شود، چنانچه فضای مابین بتواند این تعهد را محقق کند، فضایی کارآمد و مطلوب محسوب می‌شود.اثر معماری در بافت اجتماعی و فرهنگی و به همراه در نظر گرفتن ملاحظات تاریخی، سیاسی و شرایط اجتماعی، جنبه های روان شناختی و اخلاقی موثر در شکل گیری اثر مورد تحلیل قرار گیرد. معماری مانند زبان از هم نشینی اجزای مختلف تشکیل شده و اجزای ساختمان مانند کلمات یک جمله، ضمن دارا بودن ارزش ها و نقش هایی جداگانه، یک مفهوم کلی را به مخاطب منتقل می نمایند درک اثر معماری در قالب نظامی از متون در دو محور هم نشینی و جانشینی صورت می پذیرد. باید فرامتن و خوانش لایه های فرامعماری از جمله لایه های (فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی) در خوانش اثر وارد شود. در خوانش بینامتنی لایه های متن، فرامتن و بینامتن در نقد اثر مود توجه قرار می گیرد و بر این موضوع تأکید می ورزد که معنا در متن تحقق می یابد و هر متنی به‌صورت آشکار یا نهان، نشسته در متنِ متنی دیگر است.

Concept

طراحی

The Peace Museum

موزه صلح

Museum

موزه

he façade is the only part of the building that can be seen from the outside and has the function of communicating a message derived from its design. It therefore deserves special attention in every detail.&nbsp;A façade that is well proportioned in terms of colours and materials, which facilitates the connection between the interior and the exterior, will generate an initial attraction for pedestrians, inviting them to enter.In architecture, the concept of daylighting refers to when buildings allow natural light inside to provide a number of benefits, from enhanced visual comfort and productivity, to improved health and higher energy savings. However, to reach optimum levels of sunlight, reaching a balance is key; while too much can produce an uncomfortable glare and tremendous amounts of heat, too little can lead to health deficiencies and a greater dependency on artificial lighting.

نما تنها بخشی از ساختمان است که از بیرون دیده می شود و وظیفه انتقال پیامی برگرفته از طراحی آن را دارد. بنابراین در تمام جزئیات سزاوار توجه ویژه است. نما که از نظر رنگ و متریال به خوبی تناسب داشته باشد، که ارتباط بین داخل و خارج را تسهیل می کند، جذابیت اولیه را برای عابران پیاده ایجاد می کند و آنها را به ورود دعوت می کند.در معماری، مفهوم روشنایی روز به زمانی اشاره دارد که ساختمان‌ها به نور طبیعی در داخل اجازه می‌دهند تا تعدادی از مزایا، از افزایش راحتی بصری و بهره‌وری، بهبود سلامت و صرفه‌جویی بیشتر در انرژی را فراهم کند. با این حال، برای رسیدن به سطوح بهینه نور خورشید، رسیدن به تعادل کلیدی است. در حالی که مصرف بیش از حد آن می تواند درخشش ناخوشایند و مقادیر زیادی گرما ایجاد کند، مقدار بسیار کم می تواند منجر به کمبودهای سلامتی و وابستگی بیشتر به نور مصنوعی شود.

in process

درحال اجرا

Memarian

معماریان

The degree to which a place penetrates a person increases his attachment to a place, and this is not possible unless he has a memory of the place in his mind. Memory requires getting used to and being oriented towards the place. If a place is remembered in his mind, a coherent spatial system including paths, destinations, and memorial points is formed in his mind and is easily recalled. In such a space, there is no alienation or confusion for a person, and memory also causes a sense of oneness with the environment. The various moments of the use of place indicate how life happens, and memory shows closeness and oneness. Understanding and perceiving a place is a necessary condition for living or being in the world. If there is no orientation, there is no journey, no destination, and if a person does not consider himself to be one with the spirit of the place, he will never accept the place and cannot bring it close to himself. The sense of belonging to a place leads to the connection of the individual with the context, and the individual, based on his experiences of signs, meanings, functions and personality, imagines a role for the context in his mind, this role is unique to him and as a result the space becomes that for him. It is in this case that the space can be given quality. In this way, by increasing the sense of belonging to the place in the nursing home, the adaptation of the elderly to these places can be increased and help improve their quality of life, which requires design based on the needs and desires of the elderly and paying attention to their past experiences.

میزان رسوخ مکان به درون آدمی موجب افزایش تعلق خاطر به مکان می‌شود و این ممکن نمی‌شود مگر اینکه خاطره‌ای از مکان در ذهن داشته باشیم. خاطره مستلزم خو گرفتن و جهتگیری نسبت به مکان است. اگر مکانی در ذهن خاطره شده باشد، نظام فضایی منسجمی شامل مسیرها و مقصدها و نقاط یادمانی در ذهن شکل می‌گیرد و به راحتی به یاد آورده می‌شود. در چنین فضایی بیگانگی و سردرگمی برای انسان وجود ندارد، خاطره موجب یگانه‌پنداری با محیط نیز می‌شود. لحظه‌های گوناگون کاربرد مکان بر چگونگی رویداد زیستن دلالت دارند و خاطره، نزدیکی و یگانه‌پنداری را نشان میدهد. درک و دریافت مکان شرط لازم برای رویداد زیستن یا در جهان بودن است. اگر جهت‌گیری در میان نباشد نه سفری هست نه به مقصد رسیدنی و اگر شخص خود را با روح مکان یگانه نپندارد، هرگز مکان را نمیپذیرد و نمیتواند آن را به نزدیک خویش آورد. . حس تعلق مکان به پیوند فرد با بافت منجر میشود و فرد براساس تجربههای خود از نشانهها، معانی، عملکردها و شخصیت نقشی برای بافت در ذهن خود متصور میسازد، این نقش نزد او منحصر به فرد بوده و در نتیجه فضا برای او این همانی میشود. در این حالت است که میتوان به فضا کیفیت بخشید. به این ترتیب با بالا بردن حس تعلق به مکان در خانه سالمندان میتوان سازگاری سالمندان با این اماکن را افزایش داد و به ارتقاء کیفیت زندگی آنان کمک کرد که لازمه آن طراحی براساس نیازها و خواسته‌های سالمندان و توجه به تجارب گذشته آنان است

Mother's house

خانه مادر

Hospital

مراقبتی - درمانی

The Museum of Contemporary Arts is a collection of modern architecture and traditional Iranian architecture. The museum is important and a prominent example in terms of urban graphics. This building has a special place for itself by affecting the audience in terms of culture, art and society.The sequence in the building and the constructive rhythm in it and the curves and arches have created a visual rhythm. The organization of forms and spaces in architecture and the structural rhythm of the building outside and inside the building makes it easier to overcome fatigue and monotony when walking along the path.What is emphasized in this project is the importance of time and rhythm in architecture, which work in connection with each other and show themselves in the fluid spatial body, as well as forcing the user to pass through and walk within it.

موزه هنرهای معاصر مجموعه ای است از تلفیق فضای معماری مدرن و معماری سنتی ایرانی است. موزه از لحاظ بررسی گرافیک شهری حایز اهمیت و نمونه بارز است. این ساختمان با تاثیر بر مخاطب از لحاظ فرهنگی هنری و اجتماعی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. توالی در ساختمان و ریتم سازنده در آن و منحنیها و قوس ها، ضرب آهنگ بصری را به وجود آورده است. سازماندهی فرمها و فضاها در معماری و ریتم ساختاری بنا در بیرون و درون بنا خستگی و یکنواختی را هنگام پیمودن مسیر آسان تر می گرداند.آنچه در این پروژه بر آن تأکید شده اهمیت زمان و ریتم در معماری است که در ارتباط با یکدیگر کار کرده و در کالبد فضایی سیال خود را می نمایاند همچنان که کاربر را به گذر و سیر در خود وا می دارد.

The Museum of Contemporary Arts

موزه هنرهای معاصر

The existence of every human being is the existence of the body and its perception. Bodily perception is a mental matter that is accompanied by focus and awareness of the human interior and emotions; which is done by the movement of the body in the environment and gives meaning to the environment; this causes the audience to recognize the environment around them. This perception can also be correlated to the extent of the person's connection and recognition with the environment. Space - place is recognized and has meaning with the existence of humans. In this way, body - perception find meaning in a spectrum that is not separate from each other. In this project, the organization of the space has been done in a way that is clearly formed based on the designed objects and elements. The entrance to this space is defined by a flexible object that is inspired by the form of the human body. This object not only acts as an aesthetic element, but also appears as a determining and influential factor in a space devoid of additional decorations and glitter. This object, with its embodied features in space, has been able to create a space in which human interactions and emotions of people are involved with the environment, influencing and being influenced by it, and transforming it into a dynamic and meaningful place. In fact, this object not only acts as a physical boundary, but also in a way shapes the spirit of the space. Under the influence of this object, the interior space gradually finds its own identity and becomes an environment that is a manifestation of human emotions and experiences. In this regard, the architectural design is such that each element, in interaction with other spatial elements, creates a comprehensive and integrated experience for the user. Therefore, it can be said that this project not only seeks to organize an efficient space, but also seeks to create a space in which humans can communicate and experience a sense of belonging.

وجود هر انسانی توأمان وجود بدن و ادراک اوست. ادراک بدنی امری است ذهنی که با تمرکز و آگاهی نسبت به درون و احساسات انسان همراه است؛ امری که با حرکت بدن در محیط انجام می‌شود و به محیط معنا می‌بخشد؛ این امر سبب شناخت مخاطب از محیط پیرامون خود میگردد همچنین این ادراک می‌تواند به میزان ارتباط و شناخت فرد با محیط همبستگی داشته باشد. فضا - مکان با وجود انسان شناخته می‌شود و معنا می‌یابد. بدین ترتیب بدن - ادراک در طیفی معنا می‌یابند که از هم جدا نیست .در این پروژه، سازماندهی فضا به گونه‌ای انجام شده است که به وضوح بر اساس آبجکت‌ها و عناصر طراحی شده شکل می‌گیرد. ورودی این فضا به واسطه یک آبجکت انعطاف‌پذیر تعریف شده است که الهام‌گرفته از فرم بدن انسان است. این آبجکت نه تنها به عنوان یک عنصر زیبایی‌شناختی عمل می‌کند، بلکه در فضایی خالی از تزئینات و زرق و برق‌های اضافی، به عنوان یک عامل تعیین‌کننده و تأثیرگذار ظاهر می‌شود. این آبجکت با ویژگی‌های بدن مند خود در فضا، توانسته است فضایی را خلق کند که در آن تعاملات انسانی و احساسات افراد با محیط درگیر شده، فضا را تحت تأثیر خود قرار داده و از آن تأثیر بپذیرد و آن را به مکانی پویا و معنادار تبدیل کند. در واقع، این آبجکت نه تنها به عنوان یک مرز فیزیکی عمل می‌کند، بلکه به نوعی روح فضا را نیز شکل می‌دهد. فضای داخلی تحت تأثیر این آبجکت، به تدریج هویت خاص خود را پیدا می‌کند و به یک محیط که تجلی‌گاه احساسات و تجربیات انسانی ‌ست تبدیل می‌شود. در این راستا، طراحی معمارانه به گونه‌ای است که هر عنصر در تعامل با دیگر عناصر فضایی، باعث ایجاد یک تجربه جامع و یکپارچه برای کاربر می‌شود. بنابراین، می‌توان گفت که این پروژه نه تنها به دنبال سازماندهی فضایی کارآمد است، بلکه در پی خلق فضایی است که انسان‌ها بتوانند در آن ارتباط برقرار کنند و حس تعلق را تجربه کنند.

Pitzia

پیتزیا

Just as human beings are defined by memory, cities are defined by the collective memories of their people. Collective space is where social life unfolds, and where the greatest encounters and interactions among individuals occur.Urban space serves as the container and setting for the manifestation of social life. The most crucial factor in the sustainability of events is public participation and interaction; the higher the level of public engagement in an event, the more enduring it becomes, as the people themselves become agents for the creation of future events.The Divan building, as a cross-section of time and place within its urban context, narrates itself in relation to both history and its contemporary moment. It creates a fluid space that draws the social flow of the city from the outside into the project, expanding and continuing it. In other words, the axis of time is placed in continuous interaction with the environment, in turn transforming and imbuing it with new meanings, ultimately creating a suitable ground for the emergence of eventful spaces.The form and structure of the built environment are shaped by cultural, social, historical, and economic contexts, offering a unique spatial experience that ties the city’s past and present together and fosters a sense of belonging among users.

همانگونه که انسان با خاطره تعریف می‌شود شهر نیز با خاطرات جمعی مردم تعریف می‌شود. فضای جمعی جایی است که حیات اجتماعی در آن جریان دارد و بیشترین برخوردها و کنش میان افراد در آن‌ها به وقوع می‌پیوندد.فضای شهری ظرف و مکان بروز زندگی اجتماعی افراد جامعه است. مهم ترین عامل پایداری رویدادها مشارکت و تعاملات مردمی است، هرچه سطح مشارکت افراد در رویداد بالاتر باشد آن رویداد پایدارتر است، چرا که مردم خود دوباره عامل ایجاد رویداد در آینده می‌شوند.ساختمان دیوان به عنوان مقطعی از زمان و مکان در زمینه و بستر شهری پیرامونش، خود را در ارتباط با تاریخ و زمان معاصر خودش روایت می‌کند. فضایی سیال که جریان اجتماعی شهر را از بیرون به درون پروژه کشانده، گسترش پیدا کرده و ادامه می‌یابد. به عبارت دیگر محور زمان در رابطه‌ای پیوسته با محیط قرار می‌گیرد و به نوبه خود آن را تغییر داده و بر آن معناگذاری می‌کند و به بستری مناسب برای شکل گیری فضایی رویدادپذیر تبدیل می‌شود. شکل و فرم محیط ساخته شده متأثر از زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و اقتصادی است و تجربه فضا به گونه ای منحصربه‌فرد را برای شهر فراهم می‌کند به گونه‌ای که با گذشته و حال شهر پیوند برقرار کرده و با ایجاد حس تعلق در کاربر همراه است.

Divan

دیوان

Multi-use Complexes

مجتمع های چند منظوره

The threshold of the house separates two spaces; thus, on the one hand, the house is like the universe, and on the other hand, it is imagined to be located at the center of the universe. In most cases, entering from one space to another is always gradual, with the emergence of distinctions between the two different spaces, requiring entry through one or more intermediate spaces. Even in natural environments, due to the gradual change in the structure of the environment, the stage of exiting one space and entering another is often gradual. The zoning of residential environments requires spatial, functional, social, etc. hierarchies that are inextricably linked to the concept of boundary. The two terms "inside" and "outside" go beyond their usual meaning. Outside, as its name suggests, belongs to the outside and to the outer space of a building; in order to satisfy the need for presence, it itself needs to be understood, perceived, and then realized. On the other hand, outside is a true and familiar place, if its depth is hidden and inaccessible. When we speak of a inhabited landscape, we mean a landscape that has found concrete or implemented use, that is, a place where "place" has become "location." ​

آستانه‌ی خانه، دو فضا را از هم جدا می‌کند؛ بدین‌گونه از سویی، خانه همانند عالم است و از سوی دیگر، تصور بر این است که در مرکز عالم واقع است. در اکثر موارد، ورود از یک فضا به فضای دیگر همواره با بروز تمایزات بین دو فضای مختلف، به صورت تدریجی و مستلزم ورود از یک یا چند فضای واسطه است. حتی در محیط‌های طبیعی نیز به دلیل تغییر تدریجی ساختار محیط، مرحله خروج از یک فضا و ورود به فضای دیگر، اغلب تدریجی است.عرصه‌بندی محیط‌های مسکونی، نیازمند سلسله مراتب فضایی، عملکردی، اجتماعی و .. است که با مفهوم مرز، ارتباط ناگسستنی دارند. دو اصطلاح "درون" و "بیرون" فراتر از معنای معمول هستند. بیرون، چنانکه از نامش برمی‌آید، به خارج و به فضای بیرونی یک بنا تعلق دارد، برای برآوردن نیاز به حضور، خود نیاز به درک و دریافت و سپس تحقق یافتن دارد. از سوی دیگر بیرون مأوا به معنای راستین و مأنوس است، اگر ژرفای آن پوشیده و دست‌نیافتنی باشد. آنگاه که از چشم‌انداز&nbsp;مسکون سخن می‌گوییم مقصودمان چشم‌اندازی است که کاربرد عینی یا اجرا شده یافته است، یعنی مکانی که در آن "جا" به "مکان" بدل شده باشد.&nbsp;

under construction

در دست ساخت

Namak Abrood

ویلا نمک آبرود

Villa

ویلا

In this project, the wall acts as a flexible element that is formed from the outside and even from a world outside the environment and the context in which it is located and crawls into the space; with its fluid and free movement and becoming a ceiling and floor, it roams the space like a free being and, like a guide, draws the audience along and invites them to wander, and through this, it produces space, creates spatial boundaries, crosses and penetrates boundaries, challenges all elements of space, continues its movement to infinity and never stops. Ultimately, it immerses its audience in the environment and leads it to a high level of style. This shell is somewhere between primitiveness and eternity; from the free primitiveness of space to the eternity of spacelessness, it is somewhere between space and place. The space shares a fluid, corporeal nature with its audience, blending and moving with its user.

در اين پروژه ديوار همچون عنصری انعطاف پذیر عمل می‌كند كه از بيرون و حتی از دنيايی خارج از محيط و بستری كه در آن قراردارد شکل گرفته و به درون فضا می‌خزد ؛ با حركت سيال و آزادانه‌ی خود و تبديل شدن به سقف و كف همچون موجودی آزاد به گشت وگذار در فضا می‌پردازد و همچون راهنما مخاطب را به دنبال خود كشيده و دعوت به گشت و گذار می‌كند و به اين واسطه فضا توليد می‌كند، مرزهايی فضايی ايجاد می‌كند، مرزها را درنوردیده و به آنها نفوذ می‌كند ، همه عناصر فضا را به چالش می‌كشد، تا بينهايت به حركت خود ادامه&nbsp;می دهد و هرگز نمی ايستد. در نهایت مخاطبش را در محيط غوطه ور ميكند و به سبكبالی می‌رساند.&nbsp;اين پوسته در جايی بين بدويت و ابديت است؛ از بدويت آزاد فضا تا ابديت بی مــكانی، در جــايی بينابين فضا و مـــكان است. فضا نوعی&nbsp;بدن مندی همراه با سياليت را با مخاطب خود تقسيم می‌كند و با كاربرش در هم می‌آميزند و پيش می‌روند.

small

کوچک

Exon

اکسون

One of the important factors in creating diversity and visual appeal is the use of color and light. Color, with its three characteristics of hue, brightness, and saturation, is one of the most effective factors used in shaping space. Color in space components and neutral backgrounds helps greatly in creating beauty. Also, understanding the properties of color can lead to a stable composition in space.Any composition can be considered efficient and effective, provided that the elements of space communicate effectively with the audience. The emergence of place and characteristics such as: inner realm, outer realm, border, enclosure, territory, center, and path, cause the creation of different structures in places, and subsequently the emergence of a meaningful place.

یکی از عوامل مهم در ایجاد تنوع و جذابیت بصری، استفاده از رنگ و نور است. رنگ با سه ویژگی فام، درخشندگی و اشباع یکی از موثرترین عوامل به کار گرفته در شکل‌دهی فضاست. رنگ در اجزای فضا و زمینه‌های خنثی، کمک بسزایی در خلق زیبایی می‌کند. همچنین شناخت خاصیت رنگ می‌تواند منجر به ترکیب‌بندی با ثبات در فضا شود. هر ترکیب‌بندی را می‌توان کارآمد و مؤثر تلقی کرد، به شرط آنکه عناصر فضا به طور مؤثر با مخاطبان ارتباط برقرار کند. پیدایش مکان و ویژگی هایی چون: عرصه درون، عرصه برون، مرز، محصوریت، قلمرو، مرکز و مسیر، سبب ایجاد ساختارهای متفاوت در مکان‌ها و در پی آن به وجود آمدن مکانی معنادار می‌شود.

Burgerto

کافه رستوران برگرتو

Commercial Buildings

ساختمان تجاری

The most humane cities are always full of street restaurants. People enjoy gathering in parks and squares, along promenades and streets and street cafes. Street cafes provide a special and unique environment for the city, where people can sit comfortably, wait and watch time and life pass. What is important to us in this project is shaping the space based on the diversity of human functions in the urban container. What makes the form and surface in this project is function. The surfaces of the project separate themselves from the ground and find their identity for the user and in order to meet the needs of the user. In this approach, the shape and form of the built environment are influenced by cultural, social, economic and environmental contexts, and human desires are organized in the form of the city in such a way that it creates a living environment in the city instead of an environment for mere viewing.

انسانی ترین شهر ها همیشه پر از رستورانهای خیابانی هستند. مردم از جمع شدن دور هم در پارکها ومیدان ها، امتداد گردشگاها و خیابانها و کافه های خیابانی لذت می برند. کافه‌های خیابانی محیطی ویژه و منحصر به فرد را برای شهر فراهم می آورد، که مردم می توانند در آن به راحتی بنشینند،در انتظار باشند و گذر زمان و عمر را بنگرند. آنچه در این پروژه برای ما اهمیت دارد، شکل دادن به فضا بر اساس تنوع عملکردهای انسانی در ظرف شهری موجود است. آنچه در این پروژه، فرم&nbsp;و سطح&nbsp;را می‌سازد، عملکرد است. سطوح پروژه خود را از زمین جدا کرده و برای کاربر و در جهت رفع نیازهای کاربر ، هویت خود را می‌یابد. در این رویکرد شکل و فرم محیط ساخته شده متاثر از&nbsp;زمینه های فرهنگی، اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی است و خواست های انسانی بگونه ای در قالب شکل شهر سامان می یابد که محیطی زنده را در شهر به جای محیطی صرفا برای تماشا خلق نماید.

Under the sky

زیر آسمان

The most important point in the design of the transitional hotel is the disappearance of the building in the site. This means that when looking at the hotel, especially from a bird's eye view, it seems that the building has become one with its surroundings; a matter that is clearly felt not only in the design of the external volume and form but also in the hotel's interior architecture due to the use of local and natural materials. In fact, the degree of combination of the interior and exterior space is such that it is as if the boundaries have disappeared and nature has flowed inside the building. Circulation and movement paths in the hotel's interior architecture are other elements that have led to the creation of a unique space. The location of the movement paths in the vicinity of the mountain has caused these paths to not be considered just a passing space, and each part of it is an opportunity for discovery and a different experience. Also, the purity and simplicity of the interior spaces directs the focus and attention towards nature, and the openings of the building provide different frames of the outdoor space.

مهمترین نکته در طراحی هتل گذار، محو شدن بنا در سایت است. بدین معنا که با نگاه کردن به هتل به ویژه از زاویه دید پرنده، چنین به نظر میرسد که بنا با محیط پیرامون خود یکی شده است؛ موضوعی که نه تنها در طراحی حجم و فرم بیرونی بلکه در معماری داخلی هتل نیز به دلیل استفاده از مصالح بومی و طبیعی به وضوح احساس میشود. در واقع میزان ترکیب فضای درون و بیرون به حدی است که گویی مرزها از بین رفته و طبیعت در درون بنا جریان یافته است.سیرکولاسیون و مسیرهای حرکتی در معماری داخلی هتل از دیگر عناصری هستند که به خلق فضایی منحصر به فرد منجر شدهاند. قرارگیری مسیرهای حرکتی در مجاورت کوهستان موجب شده است تا این مسیرها تنها یک فضای عبوری تلقی نشده و هر قسمتی از آن، فرصتی برای کشف و تجربه ای متفاوت باشد. همچنین خلوص و سادگی فضاهای داخلی، تمرکز و توجه را به سمت طبیعت معطوف می دارد و گشودگی های بنا، قاب های مختلفی از فضای بیرون را ارائه&nbsp;می‌دهد.

Holy province hotel

هتل آستانه مقدس

Regarding the connection between inside and outside in Iranian architecture, Iranian architecture itself reflects the unity of the outside and inside space, and the surroundings of each building have always been considered a part of the building, and paying attention to the surroundings has been an integral part of architectural thinking. The separation or continuity of the two inner and outer spaces indicates the separation or connection of the two public and private spaces. The separation of public and private spaces from each other is manifested when words such as proximity, solitude, and crowding are defined. In terms of function, these words create personal, social, public, and private spaces. These spaces indicate and represent the degree of privacy, in other words, privacy and territory between multiple spatial areas. Because observing privacy is not only a factor in separating and distinguishing a phenomenon from neighboring areas, but also indicates how it is connected.

درخصوص ارتباط درون و بیرون در معماری ایران، معماری ایرانی خود انعکاس یگانگی فضای بیرون و درون بوده، پیرامون هر بنا همواره جزئی از بنا محسوب می‌شده و توجه به پیرامون جزء لاینفک تفکر معمارانه به شمار می‌آمده.جدایی یا پیوستگی دو فضای درونی و بیرونی دلالت بر جدایی و یا ارتباط دو فضای عمومی و خصوصی می‌نماید. جدایی فضای عمومی و خصوصی از یکدیگر زمانی نمود می‌یابد که واژه‌هایی همچون همجواری، خلوت و ازدحام تعریف شوند. این لغات به لحاظ کارکرد، فضای: شخصی، اجتماعی، عمومی و خصوصی را می‌سازند. این فضاها نشان دهنده و نمایانگر میزان محرمیت و به عبارتی حریم و قلمروی میان عرصه‌های متعدد فضایی می‌باشند. چرا که رعایت حریم نه تنها عامل تفکیک و تشخیص پدیده از حوزه‌های همجوار است بلکه بر چگونگی نحوه اتصال هم دلالت دارد.